कथेच्या मागील भागात अपण पाहिले चंदा आणी तुळसा एकमेकांसोबत प्रणयक्रिडा करुन सुख उपभोगतात. आणि त्यानंतर वाड्यातला नोकर भिवाला चढवुन घ्यायचा निर्णय घेतात.
इथुन पुढे-
खोलीतनं बाहेर पडल्यावर चंदा भिवाला तयार करण्याच्या तयारीला लागते. भिवा आधीच चंदावर आधीच लठ्ठु झालेला असल्यामुळे हे काम अवघड नाही हे चंदा जाणते. वाडाच्या मागच्या बाजुला चंदा कपडे धुण्याचे काम करत असते. भिवा लपुन तिची कपडे धुताना चोळीतुन उसळ्या मारणारी थानं बघतो. तिच्या उघड्या पडलेल्या मांड्या बघतो आणि नयनसुख घेतो.तेवढ्यात चंदाचं त्याच्याकडं लक्ष जातं पण चंदा लक्ष असल्याचं जाणवु न देता आपलं काम करत राहते. मांड्या अजुन उघड्या करते. थानांवरला पदर बाजुला करते. अर्धवट पाण्याने अन घामाने भिजलेली चंदाला पाहुन भिवाच्या तोंडाला पाणी सुटतं. भिवा धोतरावरुनच आपला सोटा चोळतो.चंदा मुद्दाम कमरेत वाकून आपली भरगच्च गांड भिवाकडे करुन कपडे आपटु लागते. भिवाला तिच्या जवानीचं वेड लावुन टाकते. शेवटी भिवा आपला सोटा काढुन हलवु लागतो. चंदा त्याचा सोटा बघुन मनात म्हणते, भिव्या ह्योच बुल्ला म्या अन तुळसा बायसाब घालुन घेणार हाऊत फकस्त थोडा धीर धर. तुझ्या बुल्याला कायमची पुच्चीची व्यवस्था लावुन दिन म्या. इकडं भिवाचा बार उडतो त्याच्या तोंडुन अ आआ असा हुंकार निघतो. त्या हुंकाराने चंदा मागे वळुन बघते माहीत नसल्यासारखं दाखवुन,
चंदाः भि…भि… वा तु.. हिथं काय करतुस
भिवा घाबरतो. घाबरत घाबरत आपला सोटा धोतरात लपवतो.चंदा भिवाजवळ जाते,
चंदाः ये भिव्या हिथं काय करतुसं.
भिवाः काय नाय चंदे…
चंदेः खरं खरं सांग काय करत हुता.
भिवाः अग चंदे खरच काय नाय.
चंदेः माझी गांड बघुन लवडा हलवत हुतास नव्हं.
भिवाः न…न… न.. नाय चंदे..
चंदाः थांब तुझं नावच सांगती बायसायबास्नी. चल चल माझ्या बरुबर लय दिस झालं म्या बघतीया वंगाळ नजरेनं बघतुस माझ्याकडं.
त्याच्या हाताला धरुन त्याला तुळसाच्या खोलीकडं नेऊ लागली.
भिवाः अग चुकलं चंदे पर बायसायबास्नी नगं सांगु चाकरी जाईल माझी.
चंदाः जाऊ दे गिली तर… मला बघतुस व्हय.
दोघंही तुळसाच्या खोलीत येतात. तुळसापुढं चंदा अन भिवा उभा राहतात.
तुळसाः चंदे काय झालं गं याला का वढत आणलासं
चंदाः बायसाब आवं ह्यो माझी छेड काढत व्हता अन माझ्यावं वंगाळ नंजर ठीवुन हाय.
भिवाः नाय वं बायसाब ही खोटं बोलत्या.
चंदाः बायसाब ह्यो माझ्याकडं सारखा बघत असतुया, आन मघाशी तर ह्यो माझ्या मागं हुबा राहुन आपला…. मला सांगाय बी लाज वाटतीया…
तुळसाः काय करत तुझ्या मागं उभा राहुन.
चंदाः आपला बुल्ला हलवत व्हता.
तुळसाः काय रं भिवा हे खरं हाय का ?
भिवाः नाय आवं बायसाब…
चंदाः किती खोटारडा हायस रं
तुळसाः त्यो चाबुक घे गं चंदे हिकडं
चंदा चाबुक घेऊन येते. तुळसा भिवा वर चाबुक उगारत एक फटका मारते.
भिवाः बायसाब मारु नगासा बायसाब…
तुळसाः मग खरं काय ते सांग
चंदाः त्यो माझ्याकडं बघुन हलवत व्हृता हेच खरं हाय बायसाब…
भिवाः व्हय बायसाब चंदा म्हणत्या ते खरं हाय पर म्या काय करु माझं तीस वय झालं तरी पक्का कामधंदा नसल्यानं लग्नाला कुणी मला पुरगी देईना. मग ह्या चंदाला पाह्यली आणि माझी कामज्वाला पुन्यांदा पेटली. बायसब तरण्याताठ्या वयाला गरजा असत्यात वं.
तुळसाः चंदे, या गड्याला बाय पायाजेल.. काय करायचं सांग.
चंदेः आवं ते समदं ठिक हाय पर माझं नाव बदनाम हुईल त्येचं काय.
भिवाः कुणाला बी काय बी सांगणार नाय चंदे..आयशप्पथ..
तुळसाःबघ बया तुझ्या बेतानं.
तुळसा भिवावर खालवर नजर टाकत. उघडाबंब भिवा फक्त डोक्याला शेला अन गांडीला धोतर बांधुन समोर
मान खाली घालुन उभा होता. तुळसा त्याचं रांगडं रुप डोळं भरुन पाहत होती. तिनं चाबुक बाजुला ठेवला अन पलंगावरनं उठुन भिवाजवळ आली.
तुळसाः चंदे असा रांगडा मर्द पुन्हा नाय भेटायचा बघ.
चंदाः मग काय करावं बायसाब.
तुळसाः परवा यशवंत राव शस्त्रक्रियेसाठी शहराला जाणार हायत.
चंदाः मग तुमचा ईचार काय हाय बायसाब…
तुळसाः हे बघ चंदे देशमान्यांच्या वाड्यावर आलेल्याची भुक तहान भागवली पायजेल मग ती पोटाची असो नायतर चोटाची.
चंदाः आवं पर बायसाब…
तुळसाः पर नाय नी बिर नाय आपुन ह्याची अन यानं आपली भुक भागवली पायजेल. बोल हाय का कबुल.
चंदाः ये भिव्या हाय का कबुल. आम्हा दोघीस्नी तुला हेपावं लागंल, अन जे काय व्हईल ते कुठं बोललास तर त्वा माझ्यावं बळजबरी केलीस अशी बोंब ठोकीन म्या.
भिवाः चंदीला ठीक हाय पर बायसाब तुमास्नी बी हेपायच म्हंजी मालक जीव घेत्याल माझा.
तुळसाः त्येची काळजी तु करु नगसं म्या बघुन घेती ते भिवा तु निघ आता.
भिवा तिथुन निघुन गेला. चंदा खोलीच दार लावुन आली. तुळसानं लुघडं फेडलं अन चोळी काढुन आपल्या थानांवरनं हात फिरवु लागली.
चंदाः आवं बायसाब काय झालं तुमास्नी
तुळसाः अगं चंदा ह्यो भिवा लयच रांगडा हाय गं
चंदाः म्या म्हंटल नव्हंत बायसाब तुमच्या त्या रबरी बुल्यापेक्षा मर्दाचा लवडा याड लावतोय.
तुळसाः खरय चंदे तुझं अग एखाद्या मर्दाखाली झोपुन आपल्या फोद्रीची खाज मिटवुन घेण्यातच मजा हाय. बघ कशी नुसतं त्याचं रांगड अंग बघुन माझ्या थानाचं मनुकं ताठरल्यात.
चंदाः कवा एकदा त्यो दिस उगवतुया नं म्या भिवाच्या तगड्या सोट्यानं माझी पुच्ची रगडतीय असं झालया बायसाब.
तुळसा पलंगावर उताणी झोपते आपले पाय फाकवुन चंदाला म्हणते,
तुळसाः चंदे त्यो कपाटातला डिल्डो घिवुन ये गं लय पाणी सुटलया फोद्रीला जरा आतबाहीर कर मला.
चंदा डिल्डो घेऊन येते.आन तुळसाजवळ बसुन डिल्डो पुच्चीत घालते….
तुळसाः अअआआआअअअ आआआआआ इआइइइइ चंदे अग मेले की गं हळु घाल की जरा..
चंदाः माफ करा बायसाब आवं त्या भिवाचा बुल्ला आठिवला.
तुळसाः चंदे लय लांबडा हाय व्हय गं त्याचं हत्यारं.
चंदाः व्हय जी माझ्या मागचं त्यो उभा हुता पर म्या मान वाकडी करुन बघितलं तर धोतरचा ह्यो तंबु झालता. लय लांबडा व्हता अन जाडजुड बी असंल.
तुळसाः अग बास कर झडली म्या तुझ्यात घालती दे इकडं
चंदाः नग बायसाब म्या आता थेट भिवाचाच घिल आत सारुन यानं मजा नाय यायची मला राहुद्या.
तुळसाः लय लबाड झालियास बघ चंदे.
दोघीही हसु लागतात.
चावट पप्या…
भिवा,चंदा आणि तुळसा यांचा तुमच्या बुल्ल्याला आणि फोद्रीला हलकं करणारा हैदोस वाचा पुढील भागात. तोवर गळत रहा गळत रहा आणि फकस्त गळत रहा.