[ही एक सात भागांची समलैंगिक शृंगारिक रहस्य खुन (मर्डर मिस्ट्री) कथा आहे. यातील प्रत्येक भाग एकदिवसाआड पोस्ट केला जाईल. या कथेचा नायक एका व्यक्तीचा खुन होताना पाहतो. एकमेव साक्षीदार म्हणून त्याच्याकडे देखील संशयाच्या नजरेने पाहिले जातं.
त्याच्याकडे संशयाच्या नजरेने का पाहिले जातं? मग तो खऱ्या खुन्याचा कशाप्रकारे शोध लावतो? हे वाचा एकमेव साक्षीदार मध्ये.]
भिंतीवरील पांढर्‍या आणि जमिनीवरील खडबडीत निळ्या आणि सफेद ठिपके असलेल्या फरशीच्या बाथरूम मध्ये एक ललना आंघोळ करण्याच्या बेतात होती. पण आज तिचा काहीतरी वेगळा विचार होता. तिचा साथीदार अजून आला नव्हता म्हणून तिने शॉवर चालू नव्हता केला. तेवढ्यात बेडरूमच्या दरवाजा उघडला आणि तरणाबांड तरुण आत आला.
त्या ललनेने बेडरूम मध्ये असलेल्या बाथरूमचा दरवाजा उघडला आणि जांभळ्या सिल्कच्या नायटी मध्ये आपलं टंच भरलेलं शरीर दाखवून त्याला आपल्या जवळ येण्याचा इशारा केला. अचानक आलेला सुखद धक्का पाहून तो देखील मंत्रमुग्ध झाल्याप्रमाणे तिला एकटक पाहू लागला.
नकळत दोन पावले पुढे जाताच वाऱ्याच्या वेगाने त्याने आपला शर्ट काढून टाकला. झटपटीत बेल्ट काढून फेकला आणि पँट उतरवू लागला आणि आपल्या काळ्या अंडरवेअर वर तसाच तो त्या ललने कडे निघाला. त्या काळ्या अंडरवेअर मध्ये सुप्त असलेल्या अवयवाकडे पाहून ती खुदकन हसली. जसा तो जवळ येत होता तशी ती सौंदर्याची मूर्ती उत्साही होत होती. त्याने बाथरूमचा उंबरठा ओलांडला. वन बीएचकेच्या घराला शोभेल असं छोटसं ते बाथरूम होत.
ते दोघं एकमेकांच्या खूपच जवळ आले होते. तो बाथरूम मध्ये येताच तिने दरवाजा लावून घेतला. तो अधिकच तिच्या जवळ आला त्याचे ओठ थरथरू लागले, छाती धडधडू लागली आणि आपले हात समोर करत त्याने स्वतःचे पंजे घट्टपणे त्या ललनेच्या खांद्यावर रुतवले. दोघांनी एकमेकांकडे पाहिलं तिने हलकेच आपला हात बाजूला घेत शॉवरचा नळ सुरू केला वरून पाणी पडू लागल. पाणी पडतात त्यांच्या अंगावर असलेले कपडे त्यांच्या शरीराला चिटकू लागले.
तिची नायटी देखील तिच्या भरगच्च उभाराला आणि नितंबाला पाण्यामुळे चिकटली आणि तो भाग आणखीनच स्पष्ट होऊ लागला. तसेच त्याच्या अंडरवेअरमधील अवयवाचा आकार देखील वाढू लागला. दोघांनी एक दुसऱ्याला कडकडून मिठी मारली. पण मिठी मारायच्या अगोदर त्याने चहूबाजूला बाथरूम मध्ये एक नजर टाकली. काही मिनिटे त्यांचा शरीराशी चाळा सुरू होता.
पण त्याने एवढ्या जोरात मिठी मारली होती जनू ही मिठी शेवटची होती की काय. ती पण दचकली होती, पण त्याला आवरत आपल्या हाताने गोंजारू लागली. त्याच हृदय जोर-जोरात धडकायला लागलं होतं. एवढ्या जोरात की तिला देखील ते जाणवायला लागलं पण ती त्याच्या मानेवर आपले बोट फिरवण्यात गुंतली होती आणि तो देखील तिच्या ओल्या झालेल्या केसांमधून हात फिरवत होता. पण त्याचे डोळे मात्र गरगर मध्येच फिरत होते.
चहूबाजूने बंद असलेले लहान बाथरूम ते. छोटीशी खिडकी सोडल्यास हवा येण्यास फक्त दरवाजा होता. त्या खिडकीत देखील शाम्पू साबण कपडे धुण्यासाठी लागणारी निरमा पावडर याचा भरणा होता. त्यामुळे ती खिडकी अर्धवट झाकली गेली होती. त्या बंद खोलीत त्यांची अस्वस्थता वाढत चालली होती. पण मन मारून तो तिच्याशी प्रणय करायचा प्रयत्न करत होता. पण या बंद खोलीत त्याचा आजार उफाळून येत होता. बंद जागेची भीती वाटणारा हा त्याचा आजार त्याला त्याच्या आयुष्यातील एका विचित्र घटनेमुळे मिळाला होता.
‘क्लॉस्ट्रॉफोबिया’ नाव त्या आजाराच. त्याच्या डोळ्यासमोर अंधार पसरू लागला होता. आता काही मिनिटं भरच तो टिकू शकत होता. तो वाट पाहत होता की केव्हा या सुंदरीचा नवरा त्यांना या अवस्थेत पकडतो आणि या छोटेखानी खोलीतून त्याची मुक्तता करतोय आणि दुसऱ्या क्षणी त्याच्या मनासारखं झालं. बेडरूमचा दरवाजा उघडाच होता आवाजाचा माग घेत त्या सुंदरीच्या नवऱ्याने बाथरूमचा दरवाजा उघडला.
आपल्या बायकोला आपल्याच मित्राबरोबर अंघोळ करताना पाहून त्याची तळपायाची आग मस्तकात शिरली आणि त्याने त्या मित्राचा गळा पकडला आपल्या नवऱ्याला बघून ती बाथरूमच्या एका कोपऱ्यात आडोसा घेऊ लागली. दात-ओठ खात तो माणूस आपल्या मित्राला म्हणाला, “तुला लाज नाही वाटत? मित्राच्या बायको बरोबर हे धंदे करतोस.” एवढं बोलून त्याने आपल्या मित्राला बाथरूमच्या बाहेर खेचल आणि तेवढ्यात क्रेन वर कॅमेरा सांभाळत बसलेल्या माणसाने आवाज दिला,
“कट! परफेक्ट शॉट”
हे ऐकताच त्याने आपल शरीर त्या मुख्य अभिनेत्याच्या अंगावर झोकून दिलं. तो मागे वळला मात्र स्तब्ध उभा राहिला त्याचं पुर्ण शरीर कडक झालं होत. बर्फामध्ये अडकलेला एखादा मासा जसा कडक व्हावा तसं. त्याचं पूर्ण तोंड आखडल गेलं होत. त्याला दिग्दर्शकाचा “कट परफेक्ट शॉर्ट” हा आवाज देखिल त्याला ऐकू आला नाही आणि तसाच तो आपल्या ओल्या अंगात सह आणि ताठरलेल्या लवड्यासह जाऊन मुख्य अभिनेत्याच्या अंगावर पडला.
त्या मुख्य अभिनेत्याच्या शिव्या मात्र त्याच्या कानावर पडल्या. आजूबाजूच्या माणसांनी त्याला उचलून बाजूला नेल. शॉवर मध्ये उभ्या असलेल्या त्या अभिनेत्रीला स्पॉट बॉय ने रॉब आणून दिला. तिने त्यामध्ये स्वतःला गुंडाळून घेतले आणि ती मेकअप रूमच्या दिशेने निघाली. मुख्य अभिनेता बाजूला बसलेल्या दिग्दर्शकाबरोबर वाद घालू लागला,
“तो एक साधा जुनिअर आर्टिस्ट आहे. त्याची हिंमतच कशी झाली मला धक्का देऊन माझ्या अंगावर यायची नाव काय त्याचं? यापुढे त्याला इण्डस्ट्रीत कस काम मिळत आहे तेच बघतो मी!”
दिग्दर्शक त्याची समजूत काढत म्हणाला, “जाऊद्या ना सर. भेटेल तिथे छोटे मोठे रोल करत असतो उगाच गरीबाच्या पोटावर पाय नका देऊ. वाटलं तर त्याच्या तर्फे मी तुमची माफी मागतो!”
त्या अभिनेत्यांची समजूत काढेपर्यंत तिकडे तो ठीकठाक कपडे घालून परत एकदा सेटवर आला. त्या अभिनेत्याने हाताने इकडे बोलावले आणि त्याला प्रश्न करू लागला,
“नाव काय रे तुझं? तुला कळत नाही का लोकांशी कसं वागायचं?”
त्यावर तो म्हणाला, “माझं नाव साकेत आहे. माफ करा चूक झाली परत नाही असं होणार.”
अचानक त्याला काहीतरी आठवल्यासारखं झाल आणि आपलं तोंड फेगाडून तो मुख्य अभिनेता पाय आपटत बाहेर गेला. आपला घाम पुसत साकेत एका खुर्चीत जाऊन बसला. त्याच्या बाजूला येऊन दिग्दर्शक बसला.तो काही खुश दिसत नव्हता.
“तुझ्या बाकीच्या कामामुळे मी तुला या चित्रपटात काम करायची संधी देतं आहे. पण तू तर माझं तर नुकसान करायला निघालास!” साकेत तोंड पाडून बसला होता. त्याने कस बस आपल्या ‘क्लॉस्ट्रोफोबिया’ या आजाराबद्दल त्या दिग्दर्शकाला सांगितलं ज्यामुळे त्याला बंदिस्त लहान जागेची भीती वाटते आणि त्रास होतो. शेवटी त्याच्या पडलेल्या चेहऱ्यावर नजर टाकत दिग्दर्शक म्हणाला,
“तू दिसायला तसा देखणा आहेस थोडी मेहनत अजून घे अभिनयावर!” दिग्दर्शकाशी हात मिळवून साकेत तिथून बाहेर पडला.
आजच काम लवकर झाल म्हणून आनंदाने साकेत घरी निघाला. साकेत त्याचा सध्याचा प्रियकर “मिलिंद” सोबत राहत होता. जाताना त्याने त्याच्या प्रियकराच्या आवडीचे चॉकलेट आणि त्याच फ्लेवरचे कोंडोम खरेदी केले होते. काही मिनिटातच तो मिलिंदच्या बंगल्यावर पोहोचला. साकेत त्याच्या सोबत त्याच्या घरीच राहत होता. अलगदपणे त्याने बंगल्याचे मुख्य दार उघडले.
आत जाताच एक उत्साह पूर्ण रॉक संगीताचा आवाज येत होता. साकेतला त्याच्या मूड चांगला आहे हे कळलं. साकेत पण रंगात आला होता. तो बंगल्यातील एक एक खोलीचा दरवाजा उघडत त्याला शोधत होता. शेवटी तो वरच्या मजल्यावर गेला. तिथे तीनच खोल्या होत्या आणि त्याने ओळखलं की आवाज नक्की कोणत्या खोलीतून येत होता कारण त्या खोलीचा दरवाजा चार बोट उघडा होता.
आपल्या हातातील चॉकलेट पाठीमागे लपवत तो त्या दरवाजा कडे गेला, पण आतील दृश्य पाहून तो तिथेच स्तब्ध झाला. आत त्याच्या प्रियकराबरोबर एका अनोळखी माणसाचा आवाज येत होता. त्याला ते दोघे पण दिसत होते. ते दोघे नागडे होते. मिलिंदचा एक बाजूचा चेहरा आणि त्या अनोळखी माणसाचे पाय ज्यावर मिलिंद बसला होता. ते दोघेही त्याला पाहू शकत नव्हते किंवा त्या दोघांनाही तो दिसत नव्हता. साकेतने पाहीलं तर मिलिंद कोणाच्या तरी मांडीवर बसून उड्या मारत होता.
त्याने नीट पाहिलं व मिलिंद कोणाच्या मांडीवर नाही तर एका अनोळखी माणसाच्या लवड्यावर बसून उड्या मारत होता. त्या माणसाच्या मांड्या खूपच मस्त आणि भरलेल्या दिसत होत्या. मिलिंद देखील त्याच्या लवड्याचा आनंद घेत होता दोघंही मस्त पैकी हसत खेळत होते त्या अनोळखी माणसाने जरा पुढे वाकून मिलिंदच्या छातीवर आपले दोन्ही हात टेकवले आणि आपल्या बोटांनी त्याचे निप्पल चिमटीत पकडून कुरवाळू लागला.
तो माणूस पुढे वाकला त्यामुळे त्याचा कान आणि डोक्यावरचे केस साकेतच्या नजरेत पडले. ते “काउबॉय” या प्रकारात संभोग करत होते. तो अनोळखी माणूस आपले ताट लिंग घेऊन खाली पडला होता आणि मिलिंद खुर्चीवर बसावं त्याच्या लिंगाभोवती आपल्या गांडीच भोक आवळून आपली गांड वर खाली करत होता.
कदाचित खूप वेळ त्यांचा हा प्रणय चालला होता. दोघंही घामाने भिजले दिसत होते. साकेतने त्या अनोळखी माणसाच्या लवड्याचा आनंद घेणाऱ्या डोळे मिटलेल्या मिलिंद कडे पाहिले. तो खूपच संतुष्ट दिसत होता. त्याचा चेहरा घामाने आणि वेगळ्याच तेजाने चमकत होता. अचानकच त्या अनोळखी माणसाने अजून पुढे येत हाताने मिलिंदची गांड पकडली आणि आपल्या मांड्या जोरजोरात वरखाली करत त्याला झवु लागला.
मिलिंदने डोळे घट्ट बंद केले होते. आपल्या गांडीतून आत बाहेर लवड्याची तो मनापासून मज्जा घेत होता. “आआ हाहा हम्मम उफाफ” मिलिंदच पूर्ण शरीर थरथरत होते. यामुळे त्याच्या मधून घाम टिपत होता. साकेत हा सगळा प्रसंग बघत होता. त्याने आणलेलं कोंडमच पाकिट आपल्या मागच्या खिशात सारले आणि कॅडबरी तशीच मुठीत घट्ट पकडून ठेवली.
त्या अनोळखी माणसाने आपला लंड मिलिंदच्या गांडीतून बाहेर काढला. तो स्वतः बेडवर उभा राहिला आणि मिलिंदला गुडघ्यावर बसवलं. मिलिंदचा चेहरा दिसेनासा झाला. मिलिंदच तोंड त्या माणसाच्या जांघेजवळ होत. साकेतला त्याच्या खालच्या भागाचे पूर्ण दर्शन झाले. त्याच्या गांडीचा आकार सुडौल होता. मिलिंदला झवताना त्याची गांड आपटून आपटून लाल झाली होती आणि ती घामाने भिजली होती. तो अनोळखी माणूस जरा तिरपा झाला आणि साकेतला मिलिंदचा चेहरा दिसला. चमकणारा चेहरा.
तेच घामाचे थेंब ओघळत त्याच्या पायावरुन खाली येत होता. त्या माणसाचे संपूर्ण पाय घामाने निथळत होते. एकंदरीत त्याचे संपूर्ण पाय केसाळ होते. अगदी दाट नाही पण बऱ्यापैकी होते. त्याचा लंड मिलिंदने आपल्या हातात धरला. त्याचा लंड जाडा तांबूस रंगाचा साधारण मुठीत मावेल आणि थोडा बाहेर जाईल एवढ्या आकाराचा होता, पण आपल्या पेक्षा नक्कीच थोडा लहान म्हणून साकेत स्वतःवर जरा खूष झाला.
मिलिंदने जीभ काढत त्याच्या गोट्यांपासून पासून शेवटच्या शेंड्यापर्यंत फिरवली. असेच एक दोनदा करत त्याचा लवडा चाटला आणि अचानक तोंडात घेऊन तो चोखू लागला यावेळी देखील त्याचे डोळे बंद होते तो अनोळखी माणूस मात्र आपल्या कमरेवर हात ठेवून स्तब्ध उभा होता आणि मिलिंदची मान फक्त मागे पुढे होत होती. हे सगळं पाहत असताना आपसूकपणे साकेतच्या पॅन्ट मध्ये त्याचा लवडा देखील उठला होता पण कुठे तरी मनात आपण फसवले गेल्याची भावना देखील होती.
तरीदेखील तो दुसर्‍या हाताने आपला चोट चोळत आपल्या डोळ्यांनी समोरचं दृश्य आणि कानांनी त्या दोघांचे मादक आवाज सुस्कारे ऐकत होता. मिलिंद गुडघ्यावर बसून त्या अनोळखी माणसाचा लवडा चोखत होता. त्याचा लवडा चोखत चोखत तो आपला लंड पण हलवत होता. आता त्या अनोळखी माणसाने मिलिंदच्या डोक्यावरून हात फिरवायला सुरुवात केली आणि म्हणाला,
“आज तरी तू चीक तोंडात घेणार ना? मागच्या दोन वेळेला तू नाही म्हणाला होतास.”
मिलिंदने त्याच्याकडे मान वर करत बघत डोळे उघडले आणि डोळ्याने होकार दर्शवला पण तीच नजर खाली घेताना त्याची मान साकेत कडे वळली आणि दाराच्या फटीतून बघणाऱ्या साकेतकडे गेली तसा तो घाबरला.
मिलिंद तो लंड तोंडातून काढण्याचा प्रयत्न करू लागला पण त्या अनोळखी माणसाने त्याचं डोकं धरून ठेवलं आणि बोलला “थांब आज अजिबात तुझ नाटकं चालणार नाही” असं बोलून त्याचं डोक एका जागी धरून ठेवलं आणि आता मात्र स्वत: कमरेची मागे-पुढे हालचाल करून लागला.
साकेत आणि मिलिंदची नजरानजर झाली दुसर्‍या क्षणाला साकेत जिन्यावरून खाली उतरला. आपलं सामान घेऊन तिथून निघण्याची तयारी करू लागला. इकडे मिलिंदला आपला चीक तोंडात घ्यायचा नाही असं समजून त्या अनोळखी माणसाने मिलिंदचं तोंड झवता झवता सगळा चीक त्याच्या तोंडात गळाला आणि मिलिंदने पण तो आपल्या घश्याखाली उतरवला.
साकेत आपली गाडी घेऊन बाहेर स्वत:च्या नशिबाला आणि मिलिंद ला शिव्या घालत आपल्या आवडीच्या ठिकाणी निघाला. दुःखात असो किंवा सुखात किव्हा त्याचा हुकअप करण्याचा मूड असेल तेव्हा तो त्या ठिकाणी जात असे. ते ठिकाण म्हणजे बार.
मिलिंद भेटल्या पासून साकेतने त्या बार मध्ये जायच बंद केल होत. पण तो कधीच दारू पीत नव्हता कधीतरी एखाद्या दिग्दर्शकाबरोबर बसला असताना त्याला खुष करण्यासाठी किंवा आपल्याला हा रोल देईन असा दिसत असताना समोरून कोणी जर ऑफर केली तर तो पीत असे. साकेत त्या बार मध्ये गेला.
सायंकाळ झाली होती उन्हामुळे सावल्या लांब पडल्या होत्या पण त्या बारमध्येच प्रवेश करता असं वाटत होतं इथे कायम रात्रच असावी. अगदी काळाकुट्ट अंधार आणि त्यात लाल पिवळा झगमगणारे दिवे. थोडाफार प्रकाश हा बारच्या ड्रिंक्स मिळणाऱ्या टेबलवर होता. बारच्या मध्यवर्ती काचेची फरशी होती. तिथे मोठ्या प्रकारात रंगीबेरंगी लाईटचा भडिमार होत होता आणि त्या फरशीतून वेगवेगळ्या रंगाच्या लाईट्स बाहेर येत होत्या. त्या फरशी वर तरुण-तरुणी एकत्र येऊन नाचत जागा होते. काही लोक बारचा कोपरा पकडून आपाआपले “काम” करत होती.
ड्रिंक्स घेतात त्या टेबलावर साकेत गेला. त्याने आपल्या आवडीच्या ब्रांडची दारू मागवली. ग्लास वर ग्लास रिकामा करत गेला. त्यापकीच एक वेटर त्याला बर्‍यापैकी ओळखत होता. त्याने पाहिलं की साकेत खूपच दारू पितोय हे पाहून त्याने साकेतला अडवण्याचा प्रयत्न केला पण तो काही यशस्वी झाला नाही. जेव्हा जास्त पिऊन साकेतने उलटी केली तेव्हा मॅनेजरने धक्के मारून त्याला बाहेर काढलं. साकेतने ती रात्र आपल्या गाडीत काढली.
सकाळी आवरून साकेत स्टुडिओ मध्ये गेला. पण अजून एक वाईट बातमी त्याची तिथे वाट पाहत होती. आज तो ज्या नवीन चित्रपटाच्या शूटिंगसाठी जाणार होता तिथे गेल्यावर त्याला कळलं की त्याला चित्रपटातून काढून टाकलं होत. त्याच्या ऐवजी दुसराच कोणीतरी व्यक्ती त्याचा सीन करत होता. त्याने त्या बद्दल दिग्दर्शकाला विचारलं तर त्याने उडवाउडवीची उत्तरे देऊ लागला.
दिग्दर्शक म्हणाला, “मला माहीत आहे की तुला क्लॉस्ट्रोफोबिया आहे. या चित्रपटात खूप असे सीन्स आहेत जे बंद जागेत शूट केले जाणार आहे आणि तुला ते जमणार नाही.”
“मी नक्कीच करू शकतो, मला एक चान्स तरी द्या. काल परवा मी एका चित्रपटासाठी अभिनेत्री सोबत बाथरूम मध्ये सीन दिला आहे.” साकेत व्याकुळतेने म्हणाला.
त्यावर उपरोधिकपणे हसत तो दिग्दर्शक म्हणाला, “तुला फक्त एकाच कारणामुळे त्या सीन मध्ये आणि चित्रपटामध्ये तुला काम दिल, ते म्हणजे तु ‘गे’ आहेस म्हणून! त्या मुख्य अभिनेत्याने सांगितलं होते त्या बाथरूम सीन साठी असा मुलगा बघा ज्याकडे ती आकर्षित होणार नाही आणि झालीच तर समोरचा तिला भाव देणार नाही. कारण त्या मुख्य अभिनेत्याला तिला पटवायच होत”
त्याच उत्तर ऐकून साकेत गोंधळला. तिथे खूप लोक होते. कोणी कोणी ऐकले असेल हे असा विचार त्याच्या मनात घोळू लागला. त्याची अवस्था हे धरणी माता मला सामावून घे अशी झाली होती. त्याला आता कळलं की त्यादिवशी तो मुख्य अभिनेता त्याला जास्त काही का बोलला नाही. साकेतने ओळखलं हे काम नक्की त्या मुख्य अभिनेत्याच असणार ज्याच्या अंगावर साकेत पडला होता.
तो उदास मनाने तो स्टूडियोच्या बाहेर पडला. त्या स्टूडियोच्या शिड्यांवर वर्तमानपत्र वाचनार्‍या त्याच्याच एका मित्राने साकेतला आवाज दिला. “काय कुठेस आजकाल? दिसत नाहीस. कुठे चालला आहेस?” त्या मित्राने विचारले साकेतने त्यावर उत्तर दिल,
“असच ईकडे तिकडे काम शोधत फिरतो.तुझं काय चालय?”
“काही खास नाही. मिळेल ते काम करतोय.”
साकेतच्या मनात आल की ह्याला आपण नवीन जागेसाठी विचाराव त्याने विचारायला सुरवात केली, “मला एक मदत हवी आहे.”
पण त्याच वाक्य अर्धवटच राहिल. स्टुडिओ मधून एक माणूस आला आणि साकेतच्या मित्राचा हात खेचून म्हणाला, “चल आता पुढचा सीन तुझा आहे.” पण सुदैवाने साकेतच्या मित्राने साकेतचा आवाज ऐकला आणि त्याला विचारलं “बोल ना काय मदत हवी आहे?”
“अरे तू माझ्यासाठी भाड्याने एक रूम बघू शकतो का? मी कालच माझी जुनी रूम सोडली आहे. मला तातडीने राहण्यासाठी एक घर हव आहे”.
साकेतचा मित्र काही उत्तर देईल त्याच्या आत त्या दुसर्‍या माणसाने साकेतच्या मित्राच्या हातातील वर्तमान पत्र खेचल आणि त्याची घडी करून साकेतच्या हातात टेकवली आणि म्हणाला, “यात तुला घराच्या जाहिराती मिळतील त्या बघ. सध्या माझ्या मित्राचा एक महत्वाचा सीन आहे.” अस बोलून तो माणूस साकेतच्या मित्राला खेचून घेऊन गेला. साकेत ओशाळला कारण त्याच्या मित्राला ज्याने खेचून नेल तो माणूस आत होता जेव्हा दिग्दर्शक त्याला ओरडत होता.
साकेत वर्तमानपत्राची पाने चाळत बसला. साकेतने वर्तमानपत्रात अभिनय शिकवणार्‍या क्लासची जाहिरात पहिली. जिथे त्याच्या क्लॉस्ट्रोफोबियामुळे अभिनय करताना येणाऱ्या अडचणीवर शिक्षक नक्कीच मदत करेल अस त्याला वाटत होत. म्हणून त्याने तिथे जायच ठरवलेे.
क्रमशः