महत्वाची सूचना काही महिन्यांपूर्वी एक कक्षा वाचली होती… कक्षा हिंदीतून होती आणि मला ती इतकी आवडली की जर ही कथा मराठीमध्ये आणली तर कशी होईल?… बरेच दिवसांनी थोडी सबड मिळाली आणि काहीतरी लिहायचा विचार मनात आला. त्याचवेळी ही कथा आठवली. कक्षेतील काही पानांची नावे बदलली आहेत… तसेच मराठमोळी बाराही म्हणून काही घटनांमध्ये बदल केला. मी केबल कानकाला थोडेसे बदलले कथेचे सगळे श्रेय मूळ लेखकाला आहे… त्याचे नाव मला कळले नाही पण ज्याने ही कथा लिहिली त्या लेखकास मानाचा मुजरा…) Marathi Sex Story
नागपूरपासून साधारण २५-३० किलोमीटर अंतरावरील एक गाव. गाव तसं छोटंसं, ५०-६० घरांची वस्ती… जबळच नदी… त्यामुळे शेतीसाठी आणि पिण्यासाठी मुबलक पाणी. गाबात जबळपास सगळेच शेती किंवा शेतमजुरी करणारे. एक दोन शेतकरी होते ज्यांच्याकडे २०-३० एकरांची शेती असेल बाकी सगळे १० एकराच्या आतच. त्याच गावात शेजारी शेजारी राहणारे मनोज आणि ललित. दोघांच्या जन्मात एक-दीड महिन्यांचा फरक असेल… जिगरी दोस्त. लहानपणापासूनच त्यांच्यात गाढ मैत्री. पण बिचारे थोडेसे कमनशिबी… म्हणजे आपल्या शहरी भाषेत म्हणायचं झालं तर सिंगल पॅरेंट चाईल्ड (चिल्ड्रेन), मनोजला बाबा नव्हते तर ललितला आई….
मनोजची आई कुसुमबाई… पाहायला देखणी, थोडीशी सावळी, पाणीदार डोळे, मध्यम उंच बांधा, काळेभोर केस. मनोज दोन वर्षांचा असतानाच सर्पदंशाने नवरा गेला आणि नशिबी वैध्यक्य आलं. पण न डगमगता मुलाकडे पाहून परत जीवन जगू लागली. तीच त हा ललितच्या घरी. बडील दामोदरराब.. मेहेनती गडी, उंचपुरा, धडधाकट… कुसुमबाईप्रमाणेच तोसुद्धा ऐन जवानी च्या दिवसात विधुर झाला.
विहिरीवरून पाणी आणायला गेलेली बायको दोन दिवस परतलीच नाही… खूप शोधाशोध केल्यावर ज्या विहिरीत पाणी भरायला गेली होती त्याच विहिरीत बिचारीची मृतदेह सापडला… बहुतेक पाय घसरून पडली असावी. त्यावेळीस ललित तीन वर्षांचा होता.
शेजारी शेजारी म्हटल्यावर दोन्ही परिवार मिळून मिसळून राहायचे… दामोदरराव आपल्या शेतीसोबतच कुसुमची शेती सुद्धा बघायचा. दोन्ही शेतातील नांगरणी, वखरणी आणि शेतीसाठी लागणारे बी-बियाणे सर्व तोच बघायचा. त्याचा मोबदला म्हणून कुसुमबाई आपल्या स्वयंपाकबरोबर मनोज आणि दामोदरसाठी सुद्धा स्वयंपाक करायची… स्वयंपाकाखेरीज घरची साफसफाई, धुणीभांडी आणि इतर कामे सुद्धा ती नित्यनियमाने करायची.
कुसुमबाई स्वभावाने थोडी चंचलच!!!… नवरा होता त्यावेळीसुद्धा एक-दोन पुरुषांसोबत तिची लफडी होती… अर्थात रंगेहात कोणी पकडलं नव्हतं… पण खेडेगावात अफवांनाच सत्य समजलं जातं… असो, पण नवरा गेल्यावर तिने त्याचा गैरफायदा न घेता आपली भूक दामोदरकडूनच शमबायची… अर्थात दामोदर विधुर झाल्यावर
दामोदरच्या घरकामाखेरीज ती त्याच्या चोटाचासुद्धा सांभाळ करू लागली. लोकांना शंका यायच्या पण कधी कुणी पकडलं नाही… म्हणतात ना ‘पकडा गया वो चोर है, जो बच गया बो समाना है… अगदी तसंच. दोघांचे संबंध अगदी बिनबोभाट सुरु होते. घर जबळजबळ असल्यामुळे दोन्ही मुलं झोपले की दामोदर आणि कुसुमचा राजखेळ चालायचा… शेजारधर्म मोठ्या गुण्यागोविंद्याने सांभाळायचे.
हळूहळू मुलं मोठी होऊ लागली. मनोजला दामोदरचा मोठा लळा… बहुतेक खूप लहानपणी बाप गमावल्यामुळे असेल… आणि त्यामुळेच की काय तो दामोदरच्या मागेमागेच राहायचा. त्याच्यासोबत शेतात जाणे, शेतीची कामे करणे, बाजारात जाऊन भाजीपाला, धनधान्य विकणे, बि-बियाणांची खरेदी करणे आदी कामे खूप लवकरच आत्मसात केली पण शाळेत आणि अभ्यासात मात्र मागे पडला… जेमतेम सातबी आठवी शिकून त्याने शाळा सोडली. त्याउलट ललितला शाळा खूप आवडायची… बरेचदा आपल्या मित्राचा गृहपाठ तोच करून त्याला बळेबळे शाळेत न्यायचा पण मनोजला तर शेतीतच मज्जा यायची.. दामोदरसोबत राहून तो खूप कमी वयात दुनियादारी शिकला.
कुसुमला एक खूप मोठी वाईट (चांगली?) सवय. मुलगा मोठा होत असला अरी अजूनही त्याला आपले दूध पाजायची. आता तर दूध आले होते तरीही रात्री झोपतांना मनोजच्या तोंडात आपल्या दुधाचे निप्पल दयायची. दोघेही बारा-तेरा वर्षांचे झाले असतील त्यावेळची गोष्ट. लहानपणापासून सोबतच असल्याने दोघांत खूप चांगलं जमायचं… गावाकडचे लहानपणीचे खेळ सोबतच खेळायचे…
विटीदांडूपासून कुणाचं मूत्र लांब जातं याची शर्यत सुद्धा दोघांतच लागायची. दोघेही एकमेकांच्या शिश्नांना एकमेकांच्या हाताने न्याहाळायचे.
अशातच एके रात्री कसल्यातरी आवाजाने मनोजची झोपमोड झाली… त्याच्या कानावर कोणीतरी कण्हत, सित्कारत असल्याचा आवाज पडला. ज्या खोलीत तो झोपला तिथे कुणीच नव्हतं. बाजूला त्याची आईसुद्धा नव्हती… आणि कण्हण्याचा आवाजावरून तो आवाज तिचाच आहे हे त्याला कळले. गपचूप उठून तो आवाजाच्या दिशेने जाऊ लागला आणि दाराजवळ येताच त्याला समोर जे दिसले ते पाहून तो स्तब्ध होता. दामोदरराव कुसुमबाईवर चढून तिला झवत होते… त्याच्या लवड्याच्या प्रत्येक फटक्यानिशी तिच्या तोंडून कण्हण्याचा आवाज येत होता आणि त्याच्या तोंडूनही सतत हुंकार बाहेर पडत होते.
ते नक्की काय करत होते हे त्याच्या निरागस बुद्धीला समजले नाही पण ते पाहून त्याचा तेरा वर्षीय लवडा मात्र ताठरला… ताठरला काय?… उड्या मारू लागला. काय होतंय हे त्याला कळले नाही पण त्याच्या आईंचा चेहरा पाहून ती खूप खुश आहे… ते तिला आवडत आहे… हे मात्र त्याला कळलं… आपसूकच त्याचा हात त्याच्या वयात येणाऱ्या लिंगावर पोहोचला आणि त्याला स्पर्श होताच तो शहारला. समोर दामोदर आणि कुसुम शांत झाले होते… तिच्या ओठांचे चुंबन घेऊन दामोदरने कपडे चढवले आणि दार उघडून आपल्या घरी गेला, तसा तो तिथून सटकला आणि बिछान्यावर जाऊन झोपला… पण त्याचे लिंग मात्र त्याला झोपू देत नव्हते… त्या रात्री पहिल्यांदा त्याने आपल्या डोळ्यादेखत संभोग पाहिला. “लल्या… काल तुया बाप माया घरी आला व्हता …” सकाळी शाळेत जाताना मनोज ललितला म्हणाला “कायले बे?… किती बाजता असन?..” ललितने विचारलं “येळ माहित न्हाय गळ्या… पण मायी आई चिल्लाबत व्हती म्हून मायी झोप उगडली…” “का मनून चिल्लाबत व्हती तुयी आय?…” “तुया बापाचा लवडा.. माया आईच्या पुदीत होता. मनून…” “भोक्लात… कायबी?..” “मी तुयासंग खोटं काऊन बोलू?… तू यार आहेस न आपला…” “मले बि पाहाबाचं होतं बे… कसे हेपतेत तं? ” “दोस्ता… मी हाब ना… आज हेपतीनच राती…” “पन मी कसा पाहीन…” “सांदीतून येजो… मी कवाछ उगडा ठेवीन.”
(सांद म्हणजे खेडेगावातील बाथरूम, जे घरामागे मोकळ्या जागेत असते. कवाळ म्हणजे दरबाजा)
“बहिणमाय… मले त आतंपासूनच कसंतरी व्हते… भोकात गेली आज शाळा… चाल नदीबर” “तुया बाप सोलन न लबछ्या…” “त्याले कोण सांगन?…” “चाल मंग. ” म्हणत दोघेही नदीवर पोहोचले…
तेसुद्धा अशा ठिकाणी जिथे गावातील मुली आणि बायका आंघोळ करायच्या. नदीच्या किनाऱ्यापासून पाण्याचा प्रबाह खूपच जबळ होता आणि त्यामुळे आंघोळ करत असणाऱ्या बाया-मुलींचे अर्धनग्न शरीर पाहून दोघेही किशोर भावविभोर झाले.
रात्री कुसुम आणि दामोदरची झवाझवी पाहून मनोज अजूनही त्याच धुंदीत होता आणि नदीच्या पात्रात अर्धनग्न बायकांना आंघोळ करताना पाहून तो अजूनच तापला. ते दोघेही नेहमीच त्या ठिकाणी यायचे पण आज पहिल्यांदा त्या बायकांना वेगळ्या दृष्टीने पाहत होते…. आजवर मनोजने आपल्या आईचे दूध पिले होते. चोखले होते. पण ते केवळ पिण्या-चोखण्याचेच साधन नसून त्यात आणखीसुद्धा बरंच काही असतं ते त्याला आज कळले…
दिवसभर टवाळक्या करून दोघेही मित्र शाळा सुटल्याचा वेळेस घरी पोहोचले आणि रात्र व्हायची वाट पाहू लागले. त्या दिवशी जेवणानंतर दोघेही लवकरच झोपले आणि गाढ झोपेचे नाटक करून पुढील घटनेची वाट पाहू लागले. काही मिनिटातच ललितचा बाप उठला आणि तो गाढ झोपल्याचे शहनिशा करून दार टेकवत घराबाहेर पडला. तो बाहेर पडल्याच्या काही वेळेतच ललित उठला आणि मागच्या दाराने मनोजच्या सांदीत पोहोचला… मनोज जणू त्याची वाटच पाहत होता. तो घेताच त्याने त्याला फट असलेल्या भिंतीजवळ नेले आणि त्या फटीला डोळा लावून दोघेही मित्र आतले दृष्य पाहू लागले. बाहेरील काळोखातून आतल्या डिम लाईटमधील दृश्य दोघांना स्पष्ट दिसत होते.
“हळू हळू कर नं… कायची घाई लागली.” कुसुमबाई दामोदरला म्हणाल्या.
“अबो… तुये हे थान हायेतच तसे… का करू तू दिसल्याबरोबर ते दाबाची विच्छा होते माजी .”
“अह्ह्ह… आरं दाब पर…हळूहळू मंते ना ब..”
“कुसुम… उम्म्म…उघड न तुवा झ्यांपर.” “तूच उघड..” “रांडीचे… खूब मासबा चढला तुया गांडीवर .” “उम्म्ह ह… बटन नोको तोडूस….” “मंग पयलच मनल तुले तू उघड मुन… पर तू आयिक्तीस होय…”
“ह्या दिवाळीत मले सोन्याचा हार घेऊन दे इकत…”
“हार का… तुले त सोन्यानं मढवीन…”
एकमेकांना न्याहाळत, गोंजारत, दाबत, चिरडत, शिव्या देत नग्न करत होते. काही वेळातच दोघेही जन्मजात नग्न झाले. कुसुमबाईच्या योनीच्या आजूबाजूस काळेभोर केस… जणू केसांचे जंगलच…. तीच अवस्था दामोदरचीसुद्धा… जणू तेथील केससुद्धा काढली जातात हे त्यांना माहित नसावे. पण इतकं असूनही सवयीप्रमाणे ते एकमेकांच्या गुप्तांगाशी खेळू लागले. त्याच्या हाताला तिची पुदी आणि तिच्या हाताला त्याचा लवडा कुठे आहे हे चांगलच ठाऊक होतं.
एकमेकांच्या जननेंद्रियांना कुरवाळत, दाबत, पुचकारत दामोदर आणि कुसुम एकमेकांना उत्तेजित करू लागले. दोघांच्याही शरीरावर उत्तेजनेची चिन्हे दिसू लागली. मनात एकरूप व्हायची जणू होड लागली होती. त्याने कुसुमला आपल्या मिठीत घेत तिच्या चेहऱ्यावर चुंबनाचा वर्षाव सुरु केला. त्याच्या हल्ल्याने तिचा लंडावरील हात सुटला तसा ती त्याच्या पाठीवर हात फिरवत त्याला उत्तेजित करू लागली. प्रत्येक हालचालीने तिच्या हातातील बांगळ्यांच्या किणकिणीने अख्खी खोली भरून गेली. त्या किणकिणीसोबत त्याच्या तोंडून निघणारे सिल्कारही वातावरणातील बेत उष्णता पसरवू लागले. “खूब बली झाली… हेप न आता…” सित्कारत कुसुमच्या तोंडून निघाले. “काऊन ब… आज लवकर गरम झालीस?…” तिची हनुवटी आपल्या बोटाने वर करत दामोदरने विचारलं. “मालूम नाई… पर आज दुपारपासुनच पुदीत खळबळ माजली व्हती…” “काय पायलंस असं…” “ते भुया अन काली चा हेडूक पायला दुपारी…” “अब… अवं!!! … कुत्र्याचं हेडूक पाऊन माजावर आलीस व्ह्य… आज तुले कुत्री बनवूनच हेपतो…” म्हणत दामोदरने तिला उलट केले.
त्याचा इशारा कळताच ती सुद्धा काही न बोलता आपले दोन्ही हात खाटेवर टेकवले आणि कंबर उचकत पाय फाकवले. तो तिच्या मागे आला. तिच्या झाम्यांत लपलेली पुच्ची जणू त्याला वाकुल्या दाखबू लागली.. त्याने पुन्हा आपल्या बोटांनी पुच्ची फाकवली आणि दोन बोट आत टाकून बोटांनीच तिला चोदु लागला… तिच्या पुच्चीत जणू पाण्याचा धबधबाच बाहत होता. त्याच्या त्या आक्रमणाने ती अजनूच माजावर आली… आपली कंबर हलवत ती त्याला प्रोत्साहित करू लागली. “हेप न… बोट नोको… चोट टाक तुवा..” तिने ओरडतच त्याला म्हटले. “गप वो रांडे.” म्हणत त्याने आपली बोटे बाहेर काढली आणि तिच्या मागे पोजिशन घेत वाकला आणि
आपला लंड तिच्या पुच्चीवर सेट करत एकाच दणक्यात आत सारला. “मेलो वो माये… हळू हेप ना भाड्या…बो… माय…” ओरडत ती त्याला शिव्या देऊ लागली. “खूब नाटक करू नोको… नायतर पुदी फाडून टाकीन…” “फाड रे भाड्या… बरसं वर्स झाले तुबा चोट घेऊन पर अजूनही आग आग करते बो… माये… ये… ये… आह्ह्ह “
“तुयी पुदी अजुनबी तशीच हाये बो… कुसुम तुयातला माज अजुनबी तसाच हाये… घे… घे… रांड माई…” म्हणत दामोदर तिला झवू लागला.
खोलीत त्यांचा संभोग सुरु होता… रानटी संभोग… दोघेही त्या कलेत मुरलेले मात्तबर गडी.. एकमेकांना शिव्या देत, एकमेकांचे नाव घेत संभोगसुख घेऊ लागले. त्यांचा प्रणय चांगलाच रंगला होता.. त्याच्या प्रत्येक धक्क्याने खाट खलाखला हलू लागली… त्या सोबत तिचे भरलेले वक्षसुद्धा गदागदा हलू लागले. तोडून शिव्यांचा मारा तर मागे लंडाचा मारा….
जणू कुसूमचे तोंड शिव्यांनी आणि पुदी दामोदरच्या लवड्याने भरून गेली होती. मध्ये मध्ये तिच्या गुदाज नितंबांबर चापटा मारत तो तिला आणखी उत्तेजित करू लागला… त्याच्या प्रत्येक दणक्यासह नितंबावरील चापटीने तिच्या तोंडून शिवीसह सिकार निघायचा… पण ती शिवी तो सित्कार दामोदर अजून माजात येत आपल्या झटक्यांत बाद करायचा.
इकडे भिंतीच्या फटीतून दोघेही मित्र आपल्या माय-बापाचे थेर बघत उत्तेजित होऊ लागली. बारा तेरा वर्षांचे कोवळे मन आतील दृश्य पाहून उत्तेजित झाले होते आणि त्याचा प्रत्यय त्यांचे बयात येणारे शिश्न मोठ्या डौलाने उभे राहून देऊ लागले. दोघेही एकमेकांकडे पाहू लागले…
त्यांच्या कुमार मनातील भाव एकमेकांना कळले. आपसूकच ललितच हात मनोजच्या शिश्नावर स्थिरावला तसा मनोज चांगलाच चेकाळला. आवेशात येऊन त्यानेसुद्धा ललितच्या शिश्नाचा ताबा घेत दाबू लागला. दोघेही मित्र एकमेकांच्या मनातील भाव चांगलेच समजून घेत होते. त्यांच्या खेळात ते एवढे तल्लीन झाले की भिंतीच्या फाईवरून नजर हटली तरी आतून येणाऱ्या आवाजाणेच ते उत्तेजित होत होते.
आतून येणारा आवाज आता चांगलाच वाढला होता तसा दोघा मित्रांच्या हातांची हालचाल सुद्धा… आत कुसुम काहीबाही बरळू लागली आणि त्यावर दामोदर सुद्धा तिला शिव्या देत तिला चोदु लागला. खोलीत जणू एक वादळ उठले होते आणि त्या बादळाच्या आवाजाने दोन मित्र बाहेर एकमेकांचे वयात येणारे शिश्न कुरवाळत हलवत होते…
हळूहळू आतील आबाज शिखरावर पोहोचल्याचा खुणा लागल्या आणि तितक्यातच मनोजच्या
शिश्नातुन काहीतरी निघाल… चिकट द्रव्य… काहीतरी पांढरं पाणी… जीवनात पहिल्यांदाच त्याच्या शिश्नातुन मुत्राऐवजी असं काहीतरी चिकट चिकट बाहेर निघालं होतं “मादरचोद… माया हातावर मुतलास का बे?. ” ललित आपल्या मित्राला शिव्या देत म्हणाला.
“मुतलो नाय गड्या… पर लै बेस वाटते… असं वाटतंया का मी वायवर उडून रायलो अन… अनकिन खालतं आलो अन अनकिन बरत गेलो…”
“लेला… तुया बर खाली केल्यानं मायाबाला हात भिजला नं.”
“स्वारी दोस्ता… तुवा पाणी मी घेऊ का नायतर…”
“भावा हीच आपली दोस्ती का? “
मनोजच्या जीवनातील पहिले बहिले स्खलन… ते सुद्धा आपल्या मित्राच्या हातावर, स्वतःची आई आपल्या मित्राच्या बापाकडून झवताना बघून. त्या दिवसानंतर त्यांची हीच दिनचर्या सुरु झाली. आधी मायेपोटी त्याला दूध पाजणाऱ्या आपल्या आईंचे वक्ष आता त्याला आकर्षित करू लागले… आतासुद्धा कधीकधी तो त्यांना प्यायचा पण… त्या दिवसानंतर तो स्तनाग्रे चोखु लागला… कधीकधी स्तनांना दाबू लागला. पण कुसुमबाईने वेळेवरच त्याच्या ह्या चाळ्यांना आळा घातला.
एकमेकांच्या आईबापांचा संभोग बघतच दोघे मोठे होऊन वयात आले. ललित अभ्यासात थोडा हुशार असल्यामुळे तालुक्याच्या कॉलेजात शिकून पदविधर झाला तर मनोज जास्त न शिकता शेती पाहू लागला. वयोमानाप्रमाणे दामोदरला दोन्ही शेत्या बघणं कठीण होऊ लागलं तशी मनोजने ती जबाबदारी आपल्या हातात घेतली आणि आपल्या शेतीबरोबर तो दामोदरची शेतीसुद्धा बघू लागला. शेतीत राबून त्याचे शरीर चांगलेच कसलेले होते… घामेजलेल्या सावळ्या देहावर सूर्याची किरणे पडली की संपूर्ण शरीर
चमकायचे. शिक्षणात इतका फरक असला तरी दोघांची मैत्री मात्र अजूनही तशीच होती.
आतासुद्धा नदीकिनारी जाऊन एका झाडावर चढून खाली नदीत आंघोळ करत असणाऱ्या बायकांची अर्धनग्न शरीरे न्याहाळायची आणि एकमेकांचे लंड हाताने हलवून पाणी काढायची सवय अजूनही तशीच होती. असं नाही की त्यांना मुलींमध्ये इंटरेस्ट नव्हता किंवा दोघेही समलैंगिक होते… नाही. पण आंघोळ करणाऱ्या मुली-बायकांना बघण्यापलीकडे त्यांची हिम्मत पुढे गेली नाही. त्यामुळेच २४-२५व्या वर्षी सुद्धा दोघांची चामडी अजूनही पालटली नव्हती.
दोघे अजूनही दामोदर आणि कुसुमला चोरून चोरून बघायचेच… बहुतेक हा त्यांचा आवडता खेळ म्हणावा लागेल… त्या दोघांमुळेच त्यांना संभोगाविषयी आणि त्यातील मजेविषयी कळले. आता बाट होती ती चांगला जीवनसाथी मिळण्याची
चांगला जीवनसाथी मिळण्याची मनोजची इच्छा लवकरच पूर्ण होणार होती. त्यांच्या गावापासूनच काही अंतरावर एक दुसरे गाव होते. तेथील भाऊसाहेब पाटील… गावातील मोठं प्रस्थ. एक मुलगा संदीप आणि एक मुलगी संध्या.
भाऊसाहेब विधुर असले तरी त्यांची अनेक लफडी आजूबाजूच्या गावात प्रसिद्ध होती पण मोठ्या माणसांना कोण रोखणार? कोण टोकणार?… आणि त्याच रस्त्यावर मुले सुद्धा गेली. मुलाने एखादी मुलगी पळवली असती किंवा आणखी काही केलं असतं तर ते काहीही करून त्यांनी ते प्रकरण दाबलं असतं पण इथे गोष्ट त्यांच्याच मुलामुलीची होती… खरे सांगायचे झाले तर संदीप आणि संध्याचं काहीतरी प्रकरण
आहे अशा अफबा गावात आणि आजूबाजूच्या परिसरात पसरल्या होत्या
पाटलांनी आपल्या जमिनीचे दोन सारखे हिस्से केले. एक हिस्सा संदीपच्या आणि दुसरा हिस्सा संध्याच्या नावावर करून दिला… नाही म्हणायला तरी पंचवीस एकर तरी जमीन संध्याच्या नावावर होती पण आधीच झालेल्या बदनामीने तिच्याशी लग्न करण्यास सगळे नकार देत होते आणि अशातच पाटलांना मनोज दिसला.
गरीब असला तरी कष्टाळू होता. स्वताच्या शेतात मेहनत करून त्याने बरीच प्रगती केली होती. आठवडी बाजारात पाटलांनी त्याचा चाणाक्षपणा पाहिला होता. पाटलांनी कुसुमबाईकडे संध्याबद्दल संदेश पाठवला. कुसुम आणि मनोजच्या कानावर संध्याचे कारनामे आधीच पोहोचले होते पण कुसुमबाई एक नंबर चाणाक्ष, चलाख आणि हुशार बाई होती… आणि तीसुद्धा कुठे धुतल्या तांदळासारखी होती. तिने संध्याबरोबर येणारी प्रॉपर्टी आणि दौलत पाहिली आणि लगेचच होकार कळवला.
काही दिवसांतच मनोज आणि संध्याचे लग्न उरकले. आपल्या वडिलांचा वाडा सोडून ती मनोजच्या तीन-चार खोल्यांच्या घरी राहायला आली. मनोजने प्रॉपर्टीसाठी संध्यासोबत लग्न केले अशी कुणकुण सगळीकडे होती… आणि मनोजला या गोष्टीचा रागसुद्धा होता. “दोस्ता!!! .. चूक तं नाई केली नं हिच्यासंग लगीन करून…” घराच्या अंगणात मनोजने आपल्या मनातील राग ललितला बोलून दाखवला. लग्नानंतर पहिल्या मिलनाच्या रात्रीआधी दोघेही मित्र एकांतात बोलत होते. “दोस्ता… आतं चूक हाये का नाही मीबी काई सांगू सकत नाही… पर आता ती तुजी बायको हाय…. तबा
आरामात घेदोस्ता… राग सोड आन आपल्या जीवनाची सुरवात कर” “यार आपल्यामधी दुरावा आला नं हिच्यामुळं… आपल्या दोस्तीत फूट नाही न येनार?…” “ये मन्या… कायबी नोको बोलू बरं… आपली दोस्ती कवाच तुटणार नाई…”
“मिन्ना… लहानपणापासून आपुन सगळे काम एकाच येळेस केले… मंग हा अनुभव मी एकटा कसा घेऊ?…”
“मंजी… मन्या!… तुले काय मनाचं हाये ते सांग बेट्या?…”
“मी का मंतो लल्या?… चाल दोघहीं मिळून हेपू दारिले… तसाही माहित नाही किती लबडे खाल्ले असतीन बापाच्या वाड्याबर?..”
“ये पागल झाला का बे?… आज तुमचा दिवस हाय बापा… मी कायले तुमच्यात येऊ?…
आन तू वैनीले तयार कर. माजा लगन झाला का मंग आपण पावून घेऊ… जा तू तुयी पैली रात्र रंगव .”
“का रंगब मनतेस दोस्ता… साली दिली असल…” नाराजीनेच मनोज म्हणाला.
“अबो दाजी…जाबा की आत… का लग्नाची पैली रात दोस्तासंग काढणार?..” संध्यासोबत आलेली तिची मैत्रीण मनोजला उद्देशून बोलली आणि खिदळत निघून गेली.
“जा दोस्ता… मज्जा कर… टेन्सन नोको घेऊ बा…”
“हो… दोस्ता!!! … उमा भेटल्यावर सांगतो काय झालं तं?..”
“आत्ता कसं?…”
ललितची भेट घेऊन मनोज आपल्या शश्यागृहात आला. सगळी खोली फुलांनी सजवली होती. खोलीच्या मध्यभागात सजलेल्या ब्रेडच्या मधोमध संध्या आपले पाय दुमडून बसली होती. डोक्यावर पदर असल्याने तो तिचा चेहरा पाहू शकत नव्हता. तसाही खेडेगावातील परंपरेप्रमाणे लग्नाआधी नबरी नवरदेव भेटू शकत नव्हते. त्यामुळे त्याने तिला कधीच पाहिले नव्हते… बाजारात बगैरे कधी चुकून पाहिलं असेल तर माहित नाही. रागाच्या भरातच तो तिच्याजवळ गेला आणि डोक्यावरील पदर अशाप्रकारे फेकला ज्याप्रकारे धान्याच्या पोत्यांवर झाकलेली ट्रिपाल फेकावी. पण त्याच्या चेहयावरील राग संध्याचा चेहरा पाहून कुठल्याकुठे पळून गेला.
गव्हाळ वर्ण, निळे डोळे, रुंद कपाळ, लालचुटुक ओठ आणि भरीव अंग… इतकी रूपवान मुलगी त्याने आजपर्यंत पाहिली नव्हती… तिच्या सौन्दर्यावर भाळून जात तो हळूच बेडवर बसला आणि बोटाने तिची हनुवटी उचलून तिच्याकडे पाहू लागला. दोघांच्या नजरा मिळाल्या तशी ती लाजून चूर झाली.
लज्जेने डोळे झुकवत तिने मान खाली केली.
“च्या मारी… माया नसीबात तुयासारखी बायको असन असं मले सपनात बी बाटलं नोयतं.” तिची प्रशंसा करत मनोज म्हणाला “जा… काही बी तुमचं… मी एव्हडी पण सुंदर नाही…”
त्याच्याकडे पाहत ती बोलली, “…आन पहिल्या राती कोणी असा पदर उचलतात होय
“संध्या खरं सांगू… माया मनात जरासा राग होता तुयाबद्दल…”
“का?..”
“ते… तुयाबद्दल आयकलं न… आन माये सगळे दोस्त पैशासाठी लगीन केलं मनून खिजवतेत मले…” आपल्या मनातील स्पष्ट सांगत तो बोलला. “अन तुमि विश्वास ठेवला?…”
॥
||
“मग पहाच आता तुम्ही…” म्हणत ती बेडवर उभी झाली आणि अंगावरील कपडे भरा भरा काढून काहीं | सेकंदातच नग्न झाली, “… पाहा आता..”
तिने स्वतःच त्याचा हात आपल्या योनीवर ठेवला. तिचा बिनदास्तपणा पाहून तो सुद्धा बुचकळ्यात पडला. तिच्या योनीवरील आपला हात फिरवत मनोजने आपली बोटे तिच्या योनीत टाकली… तिच्या मांड्यांच्या आत दडलेली केसहित पुच्ची पाहून तो भारावून गेला….
आजबर त्याने केवळ कुसुमबाईची, आपल्या आईची केसांत लपलेली पुच्ची पाहिली होती… ती सुद्धा अंधारात. आज पहिल्यांदाच त्याने स्यूबलाईटच्या लख्ख उजेडात अशी विना केसांची पुच्ची पहिली. तिच्या पुच्चीवर बोट फिरवत त्याने अलगद आपले बोट तिच्या आत सारले तशी ती वेदनेने सित्कारली आणि त्यावरून त्याची खात्री पटली की त्याने जे ऐकलं ते सगळं साफ खोट होतं… अफबा होत्या त्या… खरं सांगायचं झालं तर संध्या अजूनही कुवारच होती.
“झाली खात्री?…” त्याच्याकडे पाहत तिने विचारलं “संध्या पण त्या गोष्टी… मंजी तू आन तुवा भाऊ? .”
“तुमाला त माईतच हाये अप्पाबद्दल… त्यांना घरातली मोलकरीण काय?… की शेतातली काम करणारी मजूर काय?… सगळे सारखेच… हे पाहतच मी लहानाची मोठी झाली अन वयात आल्यापासून मलासुद्धा त्या गोष्टीबद्दल आकर्षण वाटू लागलं…. पाचेक बरसाआदिची गोस्ट असन… एकदा ते घरी नसताना एकदा मी त्यांच्या खोलीत शिरली. साफसफाई करायसाठी. त्यांचा बिस्तर ठीक करत व्हते तर उशीखाली काई | पुस्तकं सापडली….
पुस्तकाच्या कव्हरवरूनच ती गंदी पुस्तके असतील हे मले समजलं. तरीबी मनातली इच्छा मनून मी ती पाहत बसले… काही पुस्तकात बायका-माणसाच्या गोष्टी व्हत्या… एकदम घाण… आन काही पुस्तकात नंग्या बायकांचे फोटू… हे मोठे मोठे त्यायचे… आन त्या दिसानंतर माह्या मनात खळबळ माजली आन कोणी मिळल का मनून शोधू लागली. घरातीलच एका नौकाराला गटवलं आन त्याच्याबरोबर दाबादाबी,
चोळाचोली सुरु झाली… त्याच्या बरूबर मी ते घाण शिनेमे बी पायले… खोटं नायी सांगीन तुमास्नी… त्यानं मले त्याचा चोखायला पन सिखवला.
पाच सहा महिने हे आमचं सुरु होतं आन तेव्हढ्यात आमी पुढे जायचं ठरवलं… त्या दिसी घरी कुणीच नव्हतं. तो माया खोलीत आला आन मेहमीप्रमाणं माजे थान दाबू लागला… पुढे जायचे मनून त्याने माजे कपडे बी काडले आन सोता बी नंगा झाला पण तितक्यात भाऊ आला. त्यानं आमाला रंगेहात पकडलं
आन त्याला बदडून घराभाहीर हाकलून लावलं. आन मला बऱ्या बाईंट गोष्टीची समज दिली… पण सपथीनं सांगते मी त्याचा ‘तो’ पाहिला पण कधीच ‘हिच्या’ आत नाही घेतला… त्या दिवसी भाऊ उसिरा
आला असता तं….कदाच मी आज तुमच्यासमोर नसती.” बोलून संध्या थांबली.
“माफ कर संध्या मले… मीच तुयाबद्दल उलटसुलट इचार करत होतो…”
“त्यात तुमची कायीच चुकी नाईं… त्या नोकराला हाकलून लावलं मनून त्यानं आमची बदनामी केली… पण एक सांगा तुमचं काही होतं का कोणसासोबत?”
“नाय बा… हो… पण माजा एक जिगरी दोस्त हाय ललित…. आपल्या बाजूलेच रायतो…” म्हणत त्याने लहानपणापासूनची सगळी कथा तिला सांगितली.
“बाय बो बाय… लै यारी दिसते… एकमेकांचे ‘ते’ बी चोळले मंजे चांगलीच पारी मनायची की…”
“हो तसंच कायी हाय… पण संध्या तुले खरं सांगू?… माया दोस्ताबिगर मी कायीच नाय केल आजवर.”
“काय इच्छा हाय तुमची?…”
“काय नाय गं… पण पुढे त्याच बी लगीन झालं की आपण सोबत हे सगळं?..”
“आता वं बया!!! … मी काय तुमच्या शब्दबाहीर हाय का? .. तुमी राजी असाल तर मी बी राजी हाय… पर ||
आजची रात असीच काढाची का?…”
“असं कसं?… तू नंगी झालीच आहेस त माया अंगावर कायले कपडे ठेऊ…” म्हणत त्याने आपल्या | अंगावरील सर्व कपडे काढले आणि तिच्या बाजूला येऊन बसला.
पहिल्याच रात्री दोघांच्याही मनातील शंकांचे नीरासरण झाले आणि त्यांच्या नवजीवनाची सुरुवात झाली. दोघेही एकमेकांचे नग्न शरीरे चोंबाळत, दाबत एकमेकांना उत्तेजित करू लागले.
“संध्या… याला घे ना तोंडात…” हळूच तिच्या कानात फुसफुसत मनोज बोलला.
“मी नायी मनल व्ह्य…” तिने आधीच लाजलज्जा सोडली होती… ____ इतकी बिन्दास्त बायको बेडवर असेल तर जीवन सदाबहार होऊन जातं. तिने त्याचा सात-साडेसात
इंची लिंगाला आपल्या मुठीत घेऊन हलबले आणि त्याच्या टॉपवरील काळी त्वचा मागे सरकवली. “स्स्स्स…. संध्या!!!! ..” तिच्या हल्ल्याने तो बावचळला.
ललितने कित्येकदा त्याचा लंड हलवला होता पण अशी अनुभूती त्याला पहिल्यांदाच आली… म्हणतात ना ‘ज्याचा बंदर तोच नाचवू शकतो. त्याची त्वचा खाली होताच आतील गुलाबी टोप तिच्या डोळ्यासमोर आला आणि अलगद आपली मान झुकवत त्याच्या लिंगाला आपल्या ओठांनी चुंबू लागली. तिच्या ओठांच्या स्पर्शाने तो अजूनच बाबरला. तोंडून उत्तेजनेचे सित्कार सोडत त्याने स्वतःला तिच्या
बाली केले आणि त्याचा पुरेपूर फायदा उचलत संध्या त्याचा लंड चोखु लागली.
खाली लंडाला मुळाशी घट्ट पकडून तिने अधिक लिंग आपल्या तोंडात घेतले होते. जसजशी वेळ | जाऊ लागली तसतशी तिच्या चोखण्याची गती वाढू लागली आणि त्याच गतीने त्याचे सिल्कारसुद्धा बाद लागले. क्षणोक्षणी तिच्या चोखण्याची गती वाढली तशी त्याच्या सिकारांची तीव्रताही वाढू लागली… सिकारत त्याने तिच्या चेहयाकडे पाहिले…
जवळपास पूर्णच्या पूर्ण लिंग तिने आपल्या तोंडात घेतला होता… तिच्या ओठांचा ‘ओ’ त्याच्या लिंगावर घट्ट होऊन त्याला पिसाळून सोडू लागला. आवेगाच्या भरात तोसुद्धा आपल्या कंबरेला हिसका देत तिचे तोंड झबू लागला… हळूहळू त्याच्या अंडकोषात पाणी जमा होऊ लागले तसा त्याने तिच्या डोक्यावर भार दिला पण ह्या खेळात निष्णात असलेल्या संध्याला ते समजलं तसे तिने एका झटक्यात मान वर केली आणि त्याचे लिंग तोंडाबाहेर काढले.
“उम्म्हह्ह… काबून थांबलीस बं?… येणारच व्हतो मी…” हुंकारत तो म्हणाला
“असं कस यु देईन?… तुमचं पहिलं पाणी माह्या हिच्यात पायजे…”
“कायच्यात?…”
“हिच्यात.” पुच्चीकडे बोट दाखवत ती लाजून बोलली
“हिला नाव बी असल ना?…”
“पुदीsss. ” फुसफुसत ती बोलली
“मले ऐकाले नाही आलं बा…”
“जाबा तुमि… पुदी मनल न बो…”
“आतं वस्स्स्स????… आन ह्यो माया लवडा… तुया पुदीचा दोस्त…”
“मंग या दोस्तांना भेटवायच नायी का?…”
“ते सगळं तुयावर हाये… तू मनसिल त भेट पन व्हईल… पण मी ऐकलं हाये की पुदीची चव लय मस्त असते म्हून…”
“घेऊन पहा नं त… तुमचीच हाये ती…”
“संध्या… मायी बायको” म्हणत मनोज तिच्या योनीजवळ झुकला आणि आपल्या ओठांना तिच्या पुच्चीवर लावून तिचे चुंबन घेऊ लागला.
आधीच उत्तेजनेने भिजलेली तिच्या पुच्चीच्या भिंतींची खारट-तुरट चव त्याला त्याच्या जिभेवर जाणवली… जीवनात पहिल्यांदा तो ती चव चाखत होता आणि ती चव खरंच मनाला बेडावून सोडणारी होती. कानावर पडलेल्या आणि ब्लु-फिल्मचा अनुभव पणाला लावत तो तिची पुच्ची चोखु लागला. त्याच्या जिभेच्या स्पर्शाने संध्याही वेडावून गेली….
शक्य तितके पाय फाकवून ती त्याला आणखी वाव देऊ लागली… तो सुद्धा तिच्या मांसल मांड्यांना दाबत आपली जीभ आणि मधले बोट तिच्या पुदीत टाकून आतबाहेर करू लागला. त्या दुहेरी हल्ल्याने संध्याच्या तोंडून निघणारे सित्कार सगळीकडे पसरू लागले… दोघेही जोडीदार पहिल्या रात्रीच बरेचकाही करत होते. “बस्स्स्स… थांबा आता…” बळजबरीनेच त्याचे डोके वर उचलत ती ओरडली. “का…. का… काय झालं बा… किती चांगली व्हती तुयी पुदी…” “म… मी.. झडणार व्हते… पहिल्या रातीला म्हणत्यात… दोघांनी एकाच वेळी यायचं…” “अस्स्स्स व्हय…. पयले नाही सांगता आलं… पण आता पुढे काय करा लागते?” “मल नाही मायित…” “ये सांग नं… संध्या… सांग न वो.” लाडीकपणे मनोज म्हणाला. “जा तुमि ना..” त्याच्या लाडिकपणावर तीसुद्धा फिदा झाली होती… पण खोटे खोटे रागावत त्याला सताबतही होती. “सांग नं. ” “हेपा न… चोदा मला… तुमची करा…” “संध्या.. ” फुसफुसत तो तिच्या शरीरावर आरुढ झाला आणि आपले लिंग तिच्या योनिद्वारावर लावले.
कंबरेला धक्का देत तो आपला लवडा आत सारू लागला पण तिच्या भिंती त्याच्या लवड्याला आत येण्यापासून रोखू लागल्या… तिच्या टाईट योनीमुळे लंड आत जाईनासा झाला… जणू आत कोणीतरी एखादी भिंत बांधली होती… तिकडे त्याच्या लंडामुळे होणाऱ्या वेदनांनी संध्याच्या डोळ्यातून अश्यू निघू लागले… आपला चेहरा उशीखाली दाबून ती आपल्या किंचाळ्या रोखण्याचा प्रयत्न करू लागली. तिच्या
चेहावरील त्रासिक भाव आणि स्वतःच्या लंडाच्या वेदनांनी तो थोडासा थांबला… “किती गेला???..” आसिकपणे तिने विचारले
“अर्धा गेला असल…”
“जेव्हढा गेला तेव्हाच आतबाहेर करा..” तिने त्याला मार्गदर्शन केले आणि तिची ती युक्ती त्यालाही
आवडली.
जितका लंड आत शिरला तितकाच परत बाहेर काढून तो तिला झवू लागला… हळूहळू त्यांच्या चेहऱ्यावरील त्रासिक भाव कमी होऊ लागले आणि त्या ऐवजी आता उत्तेजनेने भाव दिसू लागले. हळूहळू का होईना पण एक वेळ अशी आली की त्याचा पूर्ण लंड तिच्या पुच्चीत मुळासकट शिरला. तिला त्यावेळी बेदना झाल्या पण त्या वेदना काही क्षणातच तिला हव्याहण्याशा बाटू लागल्या…
त्यांचा पहिला बहिला संभोग चांगलाच रंगात आला होता…. दोघांनीही एकाच दिवशी आपली चामडी पालटली होती… त्या वेदना, त्या उत्तेजना, ते सित्कार ते हुंकार जास्त वेळ टिकू नाही शकले… पण जितका वेळ टिकले तितका वेळ दोघांनीही मज्जा लुटली आणि दोघेही सोबतच स्खलनाच्या शिखराबर
पोहोचले.
+
“लल्या!!! .. आपन जसा इचार केला तसी न्हाय रं ती…” दुसऱ्या दिवशी मनोज ललितला भेटून बोलला “दोस्ता… आतं समदं बरोबर झालं न… बस्स….” ललित म्हणाला, “… पन दोस्ता मज्या आली न?” “आतं ते बी सांगा लागन का भौ?… मी तं सपनातबी इचार नोयता केला का मले संध्या सरखी बायको भेटन.” “वा दोस्ता बा…” त्याच्या खांद्यावर थोपटत ललित बोलला.
दोघेही मित्र बराच वेळ त्यांच्या रात्रीच्या घटनाक्रमाविषयी बोलत बसले. मनोज संध्याची स्तुती करण्याची एकही संधी सोडत नव्हता तर ललित आपल्या मित्राच्या आनंदाने खुश होता. हळूहळू दिवसामागून दिवस जाऊ लागले.
__ मनोजच्या जीवनात संध्या आल्यापासून त्याचे ललितकडे थोडे दुर्लक्ष झाले पण ते तर होणारच… मनोजला शेतीच्या कामाबरोबर संध्याच्या कुवार रानातही आपला नांगर चालवून तिला सुपीक बनवायचे होते… आणि संध्यासारखी बिंदास बायको मिळाली म्हणून मनोज मन लावून त्या जमिनीवर नांगरणी करू लागला. ललित त्याची द्विधा समजत होता आणि म्हणूनच त्याला त्याचे वाईट वाटत नव्हते उलट त्यालासुद्धा अशीच बायको मिळेल याची तो स्वप्ने पाहू लागला.
(पुढे चालू…)