असा काही काळ गेल्यावर वसंतराव गीताला खालून धक्के मारायला सुरवात करीत… Marathi Sex Katha गचागच धक्के बसू लागले की गीता आँ… आँ… आँ… असा आवाज काढीत असे… तिला ते धक्के कधीच संपू नयेत असे वाटे…
आता पुढे…
वसंतराव आणि गीताच्या कामजीवनाचे रोजचे चित्र हे असेच असे त्यामुळे त्यात काहीसा तोचतोचपणा आला होता… त्यात उत्कटता असली तरी नाविन्य नव्हते. गीता कितीही मादक, सुंदर, कामातूर आणि सहयोग करणारी असली तरी कामजीवनात जो नवेपणा हवा असतो तो संपला होता. शिवाय वसंतराव आणि गीताची कामक्रिडा ही तुपभातासारखी साजुक सोज्वळ होती… वसंतरावांना कामजीवनात जी ठेचा-मिरची हवी होती ती आशूकडून मिळत होती. तिचा गवरान नखरा त्यांना मोहून टाकीत होता. रात्री इतकी प्रदीर्घ कामक्रिडा केल्यानंतरही पहाटेपहाटे वसंतरावांचे लिंग ताठ होऊन उभे राहत असे… पण गीताला कामावर जायचे असल्यामुळे ती त्या लिंगाचे लाड करायला तयार नसे… शेवटी वसंतरावांना लिंगाला कसेबसे दाबीत गीताला निरोप द्यावा लागे… पण ही कळ त्यांना फारकाळ सहन करावी लागली नाही, लवकरच आशू कामावर आली आणि सकाळच्या कामक्रिडेची व्यवस्था झाली…
आशू सकाळी आली आणि तिचा स्वयंपाक संपला की… ती तास दीडतास वसंतरावांच्या विविध प्रकारच्या कामेच्छा पुरवीत असे… तिचे वसंतरावांना पूर्ण सहकार्य असे… ती त्यांना कधीच विरोध करीत नसे. खरे तर लग्न होऊनही तिला प्रणयभावना काय असते हे माहित नव्हते. लग्नानंतर नवरा करील ते सहन करायचे आणि आपले काम करायचे हेच तिला माहित. त्यामुळे हळूवार प्रणय, फुलवणारा रोमान्स, कामवासनेतील परमोच्च सूख हे काही अनुभवाला येण्याचा प्रश्नच नव्हता. एकदा आशू स्टुलावर उभी राहून काहीतरी काढण्याचा प्रयत्न करीत होती तेव्हा स्टूल सटकून ती खाली पडली…क्षणभर तिला उठताच येत नव्हते… तेव्हा वसंतरावांनी तिला चक्क उचलून घेतले.. त्यावेळी त्यांच्या गोऱ्या छातीचा उबदार स्पर्श आणि गंध तिला मोहवून गेला… तिने हलकेच आपले ओठ त्यांच्या छातीच्या मधल्या रेषेवर टेकवले… ही गोष्ट वसंतरावांच्या लक्षात आल्यावाचून राहिली नाही… नंतर त्यांनी तिला आपल्या बेडवर ठेवले… तिथे तिला पाणी दिले… आणि कंबर दुखत असल्यामुळे तिथे बाम लावून दिला… त्या दिवशी तिला त्यांनी बेडवरून काही वेळ उठूच दिले नाही… ते सारखे तिची कंबर चोळीत होते.. नंतर हलकेच त्यांनी तिच्या केसांवरून हात फिरवित… “आता बरं वाटतंय का…” असं विचारलं, तेव्हा आशू पार संकोचून गेली.. नंतर ती उठण्याचा प्रयत्न करू लागली तेव्हा तिचा तोल गेला तेव्हा त्यांनी तिला घट्ट पकडले व आपल्या बाहूत घेतले… वसंतरावांचा तो स्पर्श… त्या स्पर्शातले प्रेम आशूला एक वेगळी अनुभूती देऊन गेले. त्या दिवशी त्यांनी तिला स्वयंपाकात सर्व मदत केली… काम संपल्यावर ती किंचित लंगडू लागली तेव्हा त्यांनी तिला परत आधार दिला… आशूला इतके बरे वाटले… हा आधार असाच कायम रहावा असा तिला वाटले … तिच्या डोळ्यात वसंतरावांविषयी कृतज्ञता दाटून आली… तिने एक चोरटी नजर टाकत वसंतरावांकडे नि:शब्द कृतज्ञता व्यक्त केली… वसंतरावांनी हलकेच तिची पाठ थोपटली आणि “जाशील ना घरी… आज रीक्षाने जा.. चलत जाऊ नको..” असे म्हणत तिच्या हातात शंभराची नोट ठेवली…
दुसऱ्या दिवशी आशू आली तेव्हा त्यांनी तिची प्रेमाने चौकशी केली… तेव्हा आशूच्या डोळ्यात पाणी आले… त्यानंतर वसंतराव तिच्या मनातच भरले… वसंतरावांचा कंबरेवर उघडा असणारा देह तिला आकर्षित करू लागला.. त्यांचा स्पर्श पुन्हापुन्हा व्हावा असं तिला वाटू लागलं… वसंतरावांच्या ते लक्षात आलं.. आणि एकेदिवशी स्वयंपाकातील मदतीच्या बहाण्याने ते तिच्याजवळ गेले आणि तिच्या खांदयाभोवती हात टाकीत त्यांनी तिच्या हनुवटीला दोन बोटांत धरलं अन विचारलं…”आता कशी आहे कंबर…” आशू एकदम लाजली… अन खाली मान घालत म्हणाली… “बरी हाय….” वसंतरावांनी खाली घातलेली तिची मान दोन्ही ओंजळीत धरून वर केली… अन तिच्या ओठांवर आपले ओठ ठेवले… वसंतरावांनी हे ओठ कधीच काढु नयेत असं आशूला वाटत होतं… अन तिची ही इच्छा पूर्ण झाली… तेव्हा आशूची चड्डी पार ओली झाली होती… तर तिकडे तव्यावरची पोळी जळून गेली होती….
वसंतरावांनी खाली घातलेली तिची मान दोन्ही ओंजळीत धरून वर केली… अन तिच्या ओठांवर आपले ओठ ठेवले… वसंतरावांनी हे ओठ कधीच काढु नयेत असं आशूला वाटत होतं… अन तिची ही इच्छा पूर्ण झाली… तेव्हा आशूची चड्डी पार ओली झाली होती… तर तिकडे तव्यावरची पोळी जळून गेली होती….
आता पुढे…
आशूच्या लग्नानंतर तिच्या नवऱ्याने तिच्यावर जवळजवळ बलात्कारच केला होता… त्यामुळे पुरुषाबराबरचा संग हा वंगाळच असतो हा तिचा समज वसंतरावांबरोबरच्या कामक्रिडेमुळे दूर झाला होता.. ही कामक्रीडा करताना योनीत एक हूरहूर दाटून राहते… तिला पाणी सुटते… हे तिला नव्यानेच कळत होतं… त्यामुळे ती वसंतरावाच्या घराचे काम आणि कामक्रीडा आटोपून परत घरी गेली तरी तिची योनी चुळबुळत रहायची… वसंतरावांची उघडी छाती आणि लुंगीचा फुगवटा आठवून तिची योनी पाझरू लागायची आणि मनात लाज दाटून यायची… हे असंच वरवर किती करीत रहायचं असं तिला वाटायचं… वसंतराव फक्त स्तन दाबायचे किवा मागून लिंग रगडायचे… घट्ट मिठ्या मारून मुके घ्यायचे… त्याच्या पुढे जायचेच नाहीत… आता त्यांनी काही तरी करायला हवं असं तिला वाटायचं… त्यासाठी ती रोज सजूनधजून जायची.. थोडासा मेकअप… अवयवांची गोलाई दिसेल अशा प्रकारे साडी नेसणे… वसंतराव पुढे असले की लाजणे…मुरकणे… तिरपे कटाक्ष टाकणे तिच्याकडून आपसुकच व्हायचे… त्यामुळेच त्या दिवशी सजूनधजून गेली… त्यामुळेच वसंतरावांनी तिला घरात घेऊन दार लावताक्षणी तिचे कसकसून चुंबन घेतले… आणि पुढे स्वयंपाकघरात… वसंतरावांनी तिला जमिनीवरच आडवी पाडून तिला पूर्ण नग्न केले… त्या गडबडीत वसंतरावांची लुंगी सुटून त्यांचे गोरेगोरेपान सोट्यासारखे लांब लिंग बाहेर आले… ते पाहून आशू हरकुनच गेली… आपला शृंगार आता फळाला आला असे तिला वाटले… ताबडतोब उठून ती घुडग्यांवर बसली व तिने वसंतरावांचे लाल बोंड बाहेर आलेले लिंग हातात धरले… त्या लिंगाकडे बघत तिने क्षणभर डोळे मिटले… आणि ते हातात न मावणारे लिंग डोक्यावर ठेवले… नंतर तिने लिंगाचे लालचुटुक बोंड दोन्ही डोळ्यांच्या बंद पापण्यांना आळीपाळीने लावले… आणि नंतर डोळेभरून त्याकडे पाहात तिने त्या लिंगाच्या लाल बोंडाचे हलकेच चुंबन घेतले… नंतर गुडघे टेकून बसलेली असतानाच ती वसंतरावांच्या पायावर वाकली… तसे करताना तिचे मोठ्या भोपळ्यासारखे नितंब वर उचलले गेले…. त्यावेळी वसंतरावांचे लिंग सट्सट् उडत होते… पण त्यांनी स्वत:ला आवरून तिच्या नितंबावर दोन्ही हात ठेवले व तिला एकप्रकारे स्वीकारले… नंतर त्यांनी तिचे खांदे धरून तिला उठवले… आणि आलिंगन दिले… पण नंतर तिला दूर करीत ते म्हणाले..
“थांब… अजून वेळ आली नाही…”
“म्हंजी…” आश्चर्य वाटून आशूनं विचारलं
“आपलं मिलन होणार आहे… पण थोडा धीर धर…” वसंतराव म्हणाले…
“ते कशापायी…” आशूची योनी आपोआपच फाकून मिलनोत्सुक झाली होती..
“मला माहित आहे… तू अधीर आहेस… पण मला आधी योनीपूजा करायला पाहिजे…” वसंतराव तिला म्हणाले…
“म्हंजी काय…” आशूने थोडं चिडूनच विचारलं…
“अंग तू इतक्या भक्तीभावनेनं लिंगपूजा केलीस.. मग मला योनीपूजा करायला नको काय…” वसंतराव म्हणाले…
“ते काय असतंय…” आशूनं विचारलं…
ते योनीकडे बोट दाखवित म्हणाले “तिची पूजा..”
“मग करा की लवकर…”
“नाही, आज नाही… उद्या मी सुटी घेतो आणि साग्रसंगीत पूजा करतो….” असं म्हणत वसंतरावांनी आशूला उचललं आणि तिचं दीर्घ चुंबन घेतलं…
वसंतरावांनी खाली घातलेली तिची मान दोन्ही ओंजळीत धरून वर केली… अन तिच्या ओठांवर आपले ओठ ठेवले… वसंतरावांनी हे ओठ कधीच काढु नयेत असं आशूला वाटत होतं… अन तिची ही इच्छा पूर्ण झाली… तेव्हा आशूची चड्डी पार ओली झाली होती… तर तिकडे तव्यावरची पोळी जळून गेली होती….
आता पुढे…
आशू दुसऱ्या दिवशी सकाळी सजून धजून आली होती… कपाळावर ठळक कुंकू… भुवया कोरलेल्या… कधी नव्हे ते हलकसं कुणालाही कळणार नाही असे लिपस्टिक… छातीवरचे गोल नेहमीपेक्षा जास्त उठून दिसतील असा ब्लाऊज आणि त्या गोलांना किंचित उघडे ठेवणारा पदर… केसांचा बुचडा आणि त्यावर लावलेला गजरा… वसंतरावांनी दार उघडले तेव्हा ते वेड्यासारखे तिच्याकडे पाहातच राहिले… तिला आत घेण्याचेही त्यांना क्षणभर सुचलेच नाही… आपण वसंतरावांना कामविव्हळ केलंय हे आशूच्या लगेच लक्षात आलं… आणि तिला समाधान वाटलं..”आज काय इथच उभं ठेवनार काय…” तिने तिच्याकडे पाहून पागल झालेल्या वसंतरावांना विचारले… “अं… हो… नाही… ये…ये… ना आत…” असं ववसंतराव म्हणाले पण तिला आत येण्यासाठी जागा देण्याचं त्यांना सुचलच नाही… “हं मग जरा बाजुला व्हा की…” आशू खालचा हसरा ओठ डावीकडून दातांत दाबीत म्हणाली… वसंतरावांना क्षणभर ओशाळं वाटलं… पण लगेच भानावर येत त्यांनी आशूला आत घेतलं… आणि पटकन दरवाजा बंद केला… आणि त्यांनी मागूनच आशूला आवळलं आणि आपलं कडक आणि ताठ झालेलं लिंग तिच्या नितंबाच्या फटीत साडीतूनच घुसवलं… “आता बाई… सोडा की… इतकी घाई कसली…” आशू किंचित लटक्या रागाने म्हणाली…
“आ…आ…श्शू…” असं म्हणत वसंतरावांनी तिच्या कानाला हलकासा चावा घेतला…
“हां.. हां.. जरा धीर.. तुमाला ती पूजा करयाचीय नं…” आशू वसंतरावांच्या मिठीतून सुटण्याचा कोणताही प्रयत्न न करत म्हणाली… तिला मागून होणारा लिंगाचा स्पर्श हवाहवासा वाटत होता.. त्यामुळे आपले नितंब किंचित मागे करीत आणि त्या लिंगावर घाशीत ती म्हणाली….
“हां खरंच की…” असं म्हणत वसंतरावांनी मागून आपल्या सोट्याचा एक दणका आशूच्या नितंबावर दिला… आणि ते म्हणाले… “तुझं काम लवकर आटप… मी वाट पाहातो…”
थोड्या वेंळात आशूने आपलं काम आटपलं… आणि ती वसंतरावांपुढे उभी राहिली. वसंतरावांनी क्षणभर तिच्याकडे पाहिलं… आणि म्हणाले… “हे सगळं काढावं लागेल…”
“मग काढा की…” आशू खट्याळपणे म्हणाली…
त्यांनी आशूला जवळ ओढले… तिचा एक मुका घेतला आणि खांदयावरचा पदर खाली पाडला… त्यांनी तिच्या साडीच्या निऱ्या परकरातून बाहेर खेचल्या आणि साडी पूर्ण काढून टाकली… आता आशू फक्त परकर आणि ब्लाऊजवर होती… साडी पूर्ण काढून टाकल्यावर वसंतरावांच्या लक्षात आले की… आशूचा परकर बऱ्यापैकी झिरझिरीत होता व त्यातून तिची चड्डी आणि आतल्या अवयवाचा आकार स्पष्ट दिसत होता… तर ब्लाऊजच्या आत ब्रेसियरच नव्हती… त्यामुळे तिचे चेंडू टरारून फुगलेले दिसत होते… एवढेच नाही तर चेंडुची इवलिशी बोंड ब्लाऊज फाडून बाहेर येऊ बघत होती… हे सगळं दृश्य पाहून वसंतरावांचे शिस्न लुंगीतच मुसमुसू लागले… पण त्यांनी स्वत:ला महत्त्प्रयासाने आवरले व तिच्या ब्लाऊजची बटनं काढण्यास सुरवात केली… खरंतर ब्लाऊजला तीनच बटनं होती… आणि ब्लाऊजही कापडाच्या पट्टीसारखा तोकडा होता.. त्यामुळे आत कसेबसे कोंबलेले गोळे उडी मारून बाहेर यायच्या तयारीत होते… वसंतरावांनी ती तीन बटन खोलताच ते गोळे सटकन बाहेर आले… आणि स्त्री सौंदयाचा खजिनाच वसंतरावांच्यापुढे मोकळा झाला… वसंतरावांच्या लिंगातून आता कामसलील पाझरू लागला… क्षणभर त्यांना वाटले कसली योनीपूजा की काय आताच जुगायला सुरुवात करावी… पण त्यांनी मनाला आवर घातला… आणि आशूच्या परकराची नाडी ओढली… आशू आता फक्त चड्डीत होती… तिच्या घाटदार व गोलाईयुक्त देहावर तेवढेच एक तोकडे वस्त्र होते… पण तेही वसंतरावांनी तिच्या देहावर फार काळ ठेवले नाही…. त्यांनी ती चड्डी खाली खेचली आणि काळसर पाषाणात खोदलेल नग्न स्त्रीशिल्प वसंतरावांच्यापुढे उभं राहिलं… वसंतराव देहभान विसरून त्याकडे पाहात राहिले..
आशू प्रथमच वसंतरावांपुढे पूर्णपणे नग्न झाली होती… सुरुवातीला तिला काही वाटले नाही पण नंतर ती एकदम लाजून चूर झाली… तिला क्षणभर स्वत:ला आता कसे झाकावे हेच कळेना… ती काही करण्याच्या आतच वसंतरावांनी पूर्ण नग्न झालेल्या आशूच्या पाठीकडून एक हात व दुसरा तिच्या मांड्यांकडून घालून तिला उचलून घेतले व तिच्या ओठांत ओठ घालीत ते बाथरुमकडे निघाले… आशूला त्यांनी आपल्या आलीशान व मोठा आरसा असलेल्या बाथरुममध्ये उभे केले तेव्हा आरशात आपले नग्न प्रतिबिंब प्रथमच पाहणाऱ्या आशूला आपल्या देहसौंदर्याची खरी जाणीव झाली… आपण वर्णाने काळेसावळे असलो तरी आपला चेहरा देखणा व आकर्षक आहे हे तिला माहीत होते… तिच्या छोट्याशा घरी ती कधीच पूर्ण नागडी होऊन आंघोळ करीत नसे… छातीपर्यंत उघडी होऊन कंबरेवर परकर तसाच ठेवून ती आंघोळ करीत असे… त्यामुळे आपले स्तन अत्यंत उभार व टचटचीत आहेत हे तिला कळले होते… ती आपल्याच हाताने आपले स्तन चोळीत असे… त्या वैभवाचा तिला अत्यंत अभिमान होता… पण आता वसंतरावांच्या बाथरुममध्ये पूर्ण नग्न शरीराला आरशात पाहताना तिला आपले स्तनवैभव हे विशाल असल्याचे जाणवले… तिची नाभी तिने कधीच पाहिली नव्हती… पण पोटावरचा तो छोटा खळगा कोणत्याही पुरुषाची कामवासना जागी करू शकतो… हे तिच्या लक्षात आले… उभार असलेली छाती आणि भरदार टंच नितंब यांच्यामध्ये असलेली आपली कटी मात्र बरीच बारीक आहे… त्यामुळे आपल्या शरीराला एक घाटदारपणा आलेला आहे… आणि त्याचीच वसंतरावांना भुरळ पडली आहे… हे जाणवून ती मनोमन सुखावली..
Marathi Sex Story | Marathi Sex Katha | Marathi Sex Stories |Sex Stories Marathi
हे विचार मनात येत असतानाच तिची नजर आपल्या योनीप्रदेशावर गेली… आणि तिने लाजेने एकदम तोंड झाकून घेतले… वसंतरावांनी तिचा चेहऱ्यावरचा हात काढीत “लाजेतस काय… इकडे बघ” असं म्हणत आपली लुंगी सोडली व तिच्या कंबरेत हात घालीत तिला जवळ ओढलं आणि वर गरम पाण्याचा शॉवर सुरू केला…. आशूच्या शरीराला कवेत घेत पाणी खाली ओघळू लागलं… वसंतरावांनी तिच्या ओठावरून ओघळणारं पाणी आपल्या ओठात घेत तिच्या अंगाला साबण चोळण्यास सुरुवात केली. साहजिकच त्यांचा हात आधी आशूच्या भरदार स्तनांकडे गेला… तिथे साबण लावताना त्यांचे आधीच ताठ झालेले लिंग आणखी कडक झाले व ते आशूच्या योनीला स्पर्श करू लागले… पण वसंतरावांनी स्वत:ला आवरले व आशूच्या हातात साबण देऊन तो हात आपल्या लिंगावर ठेवला… आशू लिंगाला हातात घेताना क्षणभर शहारली… पण तिला ते लिंग साबणाने चोळताना तिला आनंद मिळत होता… त्यामुळे ती दोन्ही हातानी लिंग चोळू लागली… नंतर तिचा हात वसंतरावांच्या तांबूस वर्ण असलेल्या वृषणाकडे गेला… आणि ती वृषणालाही साबण लावून चोळू लागली… मध्येच वृषणातल्या गोटीला दाबताना ती शहारली… वसंतरावांनी आशूच्या मदनमस्त स्तनांचे मर्दन केल्यावर आशूच्या कलिंगडासारख्या भरदार नितंबांना साबण लावण्यास सुरुवात केली…. मध्येच त्यांचा हात नितंबांच्या फटीत जायचा व तेथेही ते मधल्या बोटाने चोळायचे… त्यामुळे आशू खुपच उत्तेजित झाली… व ती कंबर मागेपुढे करू लागली… तेव्हा वसंतरावांनी तिच्या योनीला साबण लावण्यास सुरवात केली… योनीचे बाह्यओष्ठ साबणाने चोळल्यावर त्यांनी योनीच्या फटीत दोन बोटे घातली व तिथेही चोळायला सुरुवात केली… आता मात्र आशूचा श्वास वाढला… स्तन अधिक फुगीर झाले… वसंतरावांचे ताठ झालेले लिंग वरखाली होऊ लागले… पण वसंतरावांनी पूर्ण संयम बाळगत शॉवर बंद केला व त्यांनी स्वच्छ पांढरा टॉवेल घेऊन तो आशूच्या अंगाभोवती टाकला व दुसरा तिच्या केसावर आवळला. त्यांनी तिचे अंग कोरडे करण्यास सुरवात केली. टॉवेलने पुसण्यासाठी त्यांनी तिचे दोन्ही हात वर केले…आशूच्या काखेतले केस पाहताच वसंतराव चेकाळले… व त्यांनी तिच्या काखेत आपले तोंड खुपसले…त्यामुळे आशूचा श्वास आणखीनच वाढला व तिच्या तोंडातून सूं… सूं… असा आवाज येऊ लागला…पुन्हा एकदा वसंतरावांना स्वत:ला आवरावे लागले…मग त्यांनी तिचे स्तन कोरडे केले… तेव्हा तिची स्तनाग्रे टणक झालेली त्याना दिसली… त्यांचा कसाबसा मोह टाळून त्यांनी नितंब व त्यांच्यातली फट कोरडी केली… तोपर्यंत आशूने वसंतरावांनाही दुसऱ्या टॉवेलने कोरडे केले होते… बाथरुमधील आरशात वसंतराव आशूचा आणि आशू वसंतरावांचा नग्नदेह आसूसून बघत होते…..
आरशात एकमेकांचे देह बघत असतानाच वसंतरावांनी आशूच्या दोन मांड्यांच्यामध्ये हात घातला आणि तो नितंबावर नेऊन एका हातानेच तिला उचलले व खांद्यावर घेतले आणि ते तडक हॉलमध्ये आले. तेथे योनीपूजेची सर्व तयारी त्यांनी केली होती. एका रुंद चौरंगावर त्यांनी आशूला बसवले. चौरंग फुलांनी सजवला होता, त्याच्यासमोर एक समई लावली होती व उदबत्त्याही लावल्या होत्या.. त्यांनी आशूला चौरंगावर बसवल्यावर तिचे दोन्ही पाय फाकवले व तिचे योनीद्वार उघडे केले. त्यामुळे आतले योनीशिस्न स्पष्ट दिसू लागले… आशूला हे काय चालले आहे ते कळेचना… तिला थोडे अवघडल्यासारखेही झाले… आपल्या नग्नदेहाशी इतक्या सलगीने खेळणारा पुरुष ती प्रथमच पाहात होती… हे असं काही कर्मकांड असू शकतं का.. असाही तिला प्रश्न पडला… पण वसंतराव तिला आवडत असत… त्यांनी तिला हळूवार फुलवलं होतं… त्यामुळे ते तिच्या मनात भरले होते… त्यांच्या सुखासाठी काहीही करण्याची तिची तयारी होती… वसंतरावांनी त्यांच्या हृदयात आपल्याला स्थान द्यावं असं तिला वाटत होतं… त्यामुळे ती त्यांच्यासाठी लाजेसह सर्व सोडण्यास तयार होती…
वसंतरावांनी तिचे पाय फाकवल्यानंतर तबक हाती घेतलं व आशूच्या कपाळावर कुंकवाचे मळवट भरले… नंतर चंदनगंध लावले… तेच चदंनगंध त्यांनी नंतर तिच्या स्तानाग्रांवर, नाभीवर आणि मग योनीच्या बाह्यओष्ठांवर लावले. नंतर त्यांनी योनीशिस्नाला चंदन लावले… योनीशिस्नाला वसंतरावांच्या बोटांचा स्पर्श होताच आशू मोहरून आली… तिला पुढे झुकून वसंतरावांचे चुंबन घ्यावे असे वाटले.. पण तिला तबकातल्या निरांजनाने ओवाळून वसंतराव गुडघ्यावर बसले आणि खाली वाकून त्यांनी योनीमुखाचे चुंबन घेतले व योनीला नमस्कार केला… त्यांनी तिच्या गळ्यात फुलांचा हार घातला व योनीप्रवेशद्वारावर एक फुल ठेवले… आशूला हे सगळं पाहताना गंमतही वाटत होती आणि संकोचही वाटत होता… आपल्याला आजवर कधीच कुणी असं वागवलं नव्हतं… हे तिला जाणवलं… फक्त पहिल्यांदा पाळी आली तेव्हा तिच्या आईने व आजुबाजुच्या सवाष्णींनी तिला हळकुंकू लावलं होतं.. तेवढंच काय ते… स्त्रीत्वाचा असा मंगलसोहळा करुनच तिच्याशी संग करायचा असतो हे किती पुरुषांना माहित असतं… स्त्रीपुरुषाच्या मिलनाला समागम म्हणतात किवा संभोग म्हणतात… हे सर्वांना माहीत असतं पण त्याचा अर्थ कितीजणांना माहीत असतो… संभोग किवा समागम म्हणजे स्त्री व पुरुषाने एकमेकांच्या संमतीने, एकमेकांचा आदर करीत.. कामव्हिवळ होऊन केलेली कामक्रीडा आणि घेतलेला एकमेकांचा घेतलेला भोग म्हणजे संभोग… यात एकतर्फी अतिरेकाला अजिबात जागा नसते… येथे कोणी एक उपभोग घेत नाही तर दोघेही एकमेकांचा उपभोग घेतात म्हणून तो संभोग… त्यामुळेच वसंतरावांनी आशूची पूर्ण संमती आहे व तिचे आपल्यावर प्रेम आहे हे लक्षात आल्यानंतर हा विधी करून एकप्रकारे आपल्या शरीरिक संबंधाला पावित्र्य प्राप्त करून दिलं. प्राचीन काळापासून पुरुष बहुपत्नीत्व पाळत आले आहेत… अनेक बायका असल्या तरी त्या काळी पुरुषांचे अन्य स्त्रियांशी विवाहबाह्य संबंध असायचे… आता कायद्याने बहुपत्नीत्वाला बंदी असली तरी अनेक पुरुष आजही एकापेक्षा अधिक बायका करता किवा अन्य स्त्रियांशी विवाहबाह्य संबंध ठेवतात. अनेक स्त्री स्वातंत्र्याचे पुरस्कर्ते गुपचुप अन्य स्त्रियांशी संबंध ठेवतात. स्त्री पुरुष संबंध हे अनादी काळापासून चालत आलेले आहेत. सर्व धर्माच्या पुराणकथा अशा संबंधांच्या कथांनी भरलेल्या आहेत. वसंतराव आणि आशू ही तर सामान्य माणसे… असो…
वसंतरावांनी योनीपुजेनंतर आशूला तिच्या दोन मांड्यांच्यामध्ये हात घालून एका हाताने उचलून खांद्यावर घेतले व तिला घेऊन ते तडक बेडरुममध्ये आले. त्यांनी बेडरुम आधीच सजवली होती. बेडवर गुलाबच्या पाकळ्या टाकल्या होत्या, व पलंग फुलांच्या माळांनी सजवला होता. त्यांनी बेडरुममध्ये मंद निळा प्रकाश देणारे दिवे लावले होते… मंद सुगंध दरवळत होता… ते सगळे वातावरण पाहून आशू हरकून गेली… आपल्याला आपला राजकुमार पांढऱ्या घोड्यावरून त्याच्या रंगमहालात घेऊन आला आहे असंच तिला वाटत होतं… आपल्यासारख्या अत्यंत सामान्य मोलमजुरी करून जगणाऱ्या स्त्रीला एवढा सन्मान देणाऱ्या आपल्या पुरुषाबद्दल तिच्या मनात कृतज्ञतेचे भाव दाटून आले… आता तिने स्वत:ला वसंतरावांच्या स्वाधींन करून टाकले… हा देह आणि हा जीव आता त्यांच्यासाठीच असे मनोमन ठरवून ती वसंतरावांना हवे ते सुख देण्यासाठी सज्ज झाली…
क्रमशः