गावझवाडी – भाग पंधरा (दिर-भावजय)
कथेच्या मागील भागात पाहिले की, तुळसा अन चंदा भिवाकडुन धुवांधार झवुन घेतात. तुळसाला कायमचा ठोक्या मिळाला. इथुन पुढे-काळ पुढे सरकत होता.चंदा चांगलीच भरत चालली होती गावातल्या सगळ्यांच्या नजरा तिच्यावर खिळायच्या. दत्तु नुसता व्यसनात बुडालेला असायचा. पण काळ आणि वेळ कुणासाठी थांबत नाही असं म्हणतात. चंदावर काळ रुसला दत्तु जास्त दारु प्यायलानं लिवर फुटुन मेला. पोराला विषबाधा होऊन तो मेला.चंदा विधवा झाली. एकामागोमाग एक धक्का तिनं पचवला तिचं आधीच नरक असलेलं जीवन अजुन नरकात जाऊन पडलं. सासु सासर्याचं करण्यात ती दिवस घालवु लागली. दिवस कसाबसा जात होता पण रात्र सरता सरेना तिची ऐन पसतीशीतली काया कामभावनेनं पेट घेत होती. तुळसानं दिलेल्या डिल्डोनं काही काळापुरती ती शांत व्हायची पण तिची आग विझत …