नंदा काकी 3
‘ स्वतः मेल्याशिवाय स्वर्ग दिसत नाही ‘ हि म्हण मला आठवली. आता मलाच पुढाकार घेणे भाग होते. हातावरील घड्याळात पाहिलं, आठ – साडे आठ वाजून गेले होते. काही वेळातच तिच्या घरातील मेंबर येऊन टपकण्याची वेळ झाली होती. अशा स्थितीत हाती आलेली संधी सोडण्यात काही अर्ह नव्हता. हृदयाची धडधड वाढत चालली होती. एका अनामिक आणि सर्वस्वी परक्या अशा अनुभव विश्वात मी प्रवेश करत होतो. अजूनही नंदाच्या प्रतिसादाविषयी मनात साशंकता होतीच पण …पण आता माघार घेण्यात अर्थ नव्हता. कारण खाली नळासारखा असलेला लवडा तुतारीच्या आकारात आला होता. नंदा अजून पाठमोरीच होती. भाकरी थापत ती gas वर भाजत उभी होती. मी पुढंच पाउल उचललं ! साधारण १०-१२ पावलांवरच मी तिच्याजवळ जाऊन पोहोचलो. तिच्या …