रमाबाई बाहेर गेल्या-गेल्या सुषमाने दरवाजा लावला आणि अडवून ठेवलेल्या अश्रूंचा बांध रिकामा केला. रडून-रडून तिने स्वतःलाच खूप त्रास करुन घेतला होता. तिच्या मनातून हे घाणेरडे आरोप काहीकेल्या जात नव्हते. आज अन्न-पाण्याचंही तिला भान राहिलं नव्हतं. संध्याकाळ पर्यंत डोकं ह्याच विचारांनी भणभणून निघालेलं.
संध्याकाळी जेव्हा दिनकरराव घरी आले, तेव्हा त्यांना बघून काहीच न बोलता ती त्यांच्या गळ्यात पडून फक्त रडू लागली.
दिनकररावाने तिच्या चेहऱ्यावरुन हात फिरवला तेव्हा त्याला कळालं की, तिला सणसणून ताप भरलेला आहे. बरं वाटत नसेल म्हणून ती रडत असावी. तातडीनं तिला तो दवाखान्यात घेऊन गेला.
संध्याकाळचं जेवणही त्याने बाहेरूनच आणलं.. तिला हाताने तो खाऊ-पिऊ घालत होता. जेवणानंतरची भांडी, घराची झाडलोट सगळं काम त्याने केलेलं. दिनकरराव तिची इतकी काळजी घेताना बघून तिच्या डोळ्यात पाणी तरळलं. नवऱ्याचं आपल्यावर किती प्रेम आहे हे तिला त्याच्या वागण्या-बोलण्यावरून कळत होतं…
तो घरकाम आवरत होता आणि ती त्याच्याकडे बघता-बघता विचार करत होती….
काकूच्या मनात माझ्याविषयी किती विष आहे… आजचा घडला प्रकार जर मी दिनकररावाना सांगितला, तर कदाचित ते चुकीचं ठरेल. संशय हा खूप वाईट असतो. एकदा मनात संशयाची पाल चुकचुकली की, तो शिगेलाच पोचतो. ज्या घटना शक्य नसतील त्या गोष्टी मनात चिंतून-चिंतून एकाएकी त्या खऱ्या सुध्दा वाटू लागतात. जसं की काकूंनी माझ्याबाबतीत केलं, त्यांनी तर आज संशयरुपी राईचा अगदी पर्वतच केला. पण हे मला माझ्या संसारात घडू द्यायचे नाही, असा ठाम विचार तिने केला.
आपण अगदी साधेपणाने वागत-बोलत असलो, तरी समोरच्या व्यक्तीच्या मनात काय चाललं आहे हे ओळखणं कसं शक्य आहे?
काकू मनोहर आणि काकांबद्दल बोलत होत्या, पण माझ्या मनात असलं काहीच नसल्यामुळे मला ते जाणवलं नाही. दुसरीकडे असं वाटतं की, पुरूषांच्या मनात काय सुरुय हे मला तरी कसं कळणार?
जाऊदे-मरुदे… आजपासून कुणाच्या घरी जायला नको अन आपल्याकडे ही कुणी यायला नको.. म्हणजे ह्या गोष्टींपासून मी मला आणि माझ्या कुटुंबाला वाचवू शकते..
विचार करता करता ती कौतुकाने दिनकररावांकडेच बघत होती.
संध्याकाळी जेवणं उरकून तिने औषध घेतलं. दिनकररावाने तिला बेडवर झोपवलं अन तिला बरं नसल्यामुळे ते स्वतः तिच्यापासून वेगळे झोपले.
औषधानेही आता चांगला फरक पडला होता. सुषमाचा ताप पूर्णपणे ओसरुन गेलेला आणि तिला मस्त झोपही लागलेली…
एव्हाना मध्यरात्र उलटून गेली असावी. तिच्या सर्वांगावरुन हलका-हलका हात फिरु लागला. कित्येक दिवसांनी दिनकरराव आज मूडमध्ये आलेत, त्यांना नाराज करुन चालणार नाही.. असा विचार करुन तिने गालात हसत बंद डोळ्यांनीच स्वतःच्या कपड्यांचा अडसर दूर केला. भल्यांना आकर्षित करणारा तिचा सुंदर देह कपड्यांविना अजूनच मादक दिसत होता. कमनीय वक्ष आणि बाकदार कंबर… ती झोपली होती पण तरीही तिच्या नितंबांच्या गोल आकाराने तिची नाजूक कंबर जमिनीवर न टेकता थोडी हवेतच होती. चापून नेसलेली साडी तिच्या या बदामी आकार घेतलेल्या नितंबांना उठून दिसे. पण कपडे नसताना त्याहून मोहक रूपडे होते. पुढे येणारा प्रत्येक क्षण ती सुखाने अनुभवू लागली. वर वर कमरेवरुन, पोटावरून, बेंबीवरुन आणि मांड्यांवरुन फिरणारे हात आता स्तनांवर फिरु लागले. उभारलेल्या निप्पलसोबत शिताफीने चाळा करु लागले. हलके शहारे तिच्या सर्वांगावरुन लाटेसारखे दौडत होते. तिच्या निप्पलचा बोटांमध्ये चोळामोळा होत असताना, तिचा एक एक श्वास जणू अडकत होता. चिमटा काढल्यावर ती विव्हळत तर होतीच, पण बंद डोळ्यांपाठी तिच्या ओठांवर हलकेच स्मित ही उमलत होते. आज कित्येक दिवसांनी हे सुख ती अनुभवत होती. शरीरावरुन फिरणारे हात तिच्या ओलसर झालेल्या योनीकडे वळाले आणि हात जाताच तिला जणू झटका बसला. हळूवार योनीवर फिरणारा हात तिच्या बुळबुळीतपणाचा अंदाज घेत होता. नुकत्याच ओलसर झालेल्या योनीशी चाळा करताच तिला जणू पाझर फुटला. मध्येच बोटाने योनीची दोन्ही पटले बाजूला करुन त्याचे लांबसडक बोट त्याने आत सरकवले. तिच्या तोंडून हलका आवाज झाला. थोडा वेळ बोटांचा खेळ हळूहळू सुरूच होता. आता बोटाचा वेग त्याने हळूहळू वाढवला आणि एका बोटाऐवजी आता दोन बोटे त्याने आत ढकलली. अचानक साईज वाढल्याने ती थोडी डोक्याने वर सरकली. ओल्या झालेल्या त्या योनीत दुसरं बोट सुद्धा चपखल बसल्यासारखं घट्ट गेलं. अजून थोडा वेळ हळुवार पणे दोन बोटं तिच्या योनीवर चालू होती. वेळ जाऊ लागला तसं त्याने बोटं खूप वेगात आतबाहेर करायला सुरूवात केली…
तिलाही असह्य झालेलं, बोटांचा चाळा आता नकोसा वाटत होता. आता मात्र तिला त्याचं गरम झालेलं हत्यार तिच्या आतमध्ये हवं होतं. ते सांगायला म्हणून तिने डोळे किलकिले करुन पाहिलं तर समोर कुणीच नव्हतं.. दिनकरराव तर खाली झोपलेले आणि त्यांनी पलीकडे कूस केली होती.
आता मात्र तिला दडपल्यासारखं होऊ लागलं. प्रणयातूर झालेली ती प्रचंड घाबरली आणि तिचा श्वास जणू अडकू लागला. तिच्या छातीवरच कुणी बसलंय की काय, असं तिला वाटत होतं. तोंडातून एक अवाक्षरही फुटत नव्हतं. घाबरुन तिने हातपाय झटकायला सुरूवात केली पण व्यर्थ… तिला जणू करकचून बांधलेलं होतं. ती त्याच्या बंधनात होती.
एक घाणेरडा दर्प तिच्या नाकात जाणवत होता.. डोक्याच्या केसांपासून ते पायाच्या नखापर्यंत तिला गरम श्वास जाणवत होते आणि स्पर्श जाणवत होते. ती चिकट लाळ तिच्या ओठाना, स्तनांना, योनीला आणि गुदाला सुद्धा लागत होती. आता मात्र ती अवघडून गेलेली कारण तिचे गुडघे त्याने अगदी तिच्या छातीला टेकवले होते जेणेकरून तिची ती नाजूक आणि लालसर दोन्ही छिद्र डोळ्यांना स्पष्ट दिसावी. थोडा वेळ तसाच गेला त्यानंतर त्याने तिचे दोन्ही पाय स्तनांच्या बाहेर म्हणजेच जवळपास तिच्या काखेला चिकटवले. पाय थोडे जास्तच फाकवले गेल्याने ती घाबरली होती. नक्की आपल्यासोबत काय प्रकार सुरुय हेच तिला कळत नव्हतं.
परंतू समोरचं दृष्य अतिशय मोहक दिसत होतं. तिच्या योनीच्या पाकळ्या दोन्ही बाजूला खुलल्या होत्या आणि गुदेचा फुगीर भाग अगदी समोर दिसत होता. तिचा नितंबांचा बदामी आकार अगदी स्पष्ट दिसत होता. जानकीच्या गुदेला जिभ लागताच ती शहारत होती आणि जमेल तेवढं ते बीळ आवळून घेत होती. आळीपाळीने दोन्ही भोकांच्या कडा तो यथेच्छ चाटत होता आणि जिभेने दोन्हीकडे संभोग करत होता. तिची भितीने गाळण उडालेली. एखाद्या रानटी श्वापदाने सावज पकडावं अन त्याचे हालहाल सुरु करावे, असे प्रकार तिच्याशी होऊ लागले. ती अमानवी शक्ती तिचे सुंदर केस ओढून-ओढून पाशवी पद्धतीने तिचा उपभोग घेत होती. तिच्या योनीला सहन होत नव्हतं एवढं प्रचंड मोठं अवजार तिच्या आत वेगाने शिरत होतं अन बाहेर येत होतं. धक्क्यांची ताकद तर प्रचंड होती. या रानटी संभोगात ती फक्त त्रास सहन करत होती पण ओरडण्यासाठी तिचा आवाज सुध्दा निघत नव्हता. थोड्या वेळातच त्याचा आवेग इतका प्रचंड वाढला की, आवरणं अवघड झालेलं. या सगळ्यात ती थरथरत झडू लागली. तिला झडू दिल्यावर पुन्हा त्याने योनीवर चाटायला ताव मारला. झडून गेल्यावर तिला हे सगळं असह्य झालेलं. कधी हा प्रकार थांबेल याची ती वाट बघत होती. अखेर त्याचा वेग वाढला आणि चार-पाच मोठे झटके देत त्याने सगळं शरीर तिच्यावर सोडून दिलं. येणाऱ्या घाणेरड्या दर्पाने तिचा जीव गुदमरून चाललेला. थोड्या वेळातच तिला हलकं वाटू लागलेलं. अंगाखाली सगळी साडी चिकट होऊन गेलेली, ती नेसायचीच काय तर अंगावर पांघरायची सुद्धा ताकद तिच्यामध्ये आता उरली नव्हती. प्रचंड थकव्याने तिला गुंगी आली आणि क्षणातच ती झोपेच्या आधीन झाली…
(क्रमशः)